Godallejezusnogantoe. Het zijn mensen.

Dat er mensen zijn die moeite hebben met de zogeheten asielzoekers begrijp ik echt wel. Dat het krom lijkt en voelt dat asielzoekers en andere immigranten geld kosten snap ik. Dat voel ik namelijk ook in mijn karig gevulde portemonnee. Dat er ook zonder allerlei ongenode gasten woningnood is valt mij als huurwoningzoekende echt wel op. Hoewel er natuurlijk woningen genoeg zijn, of tenminste woonruimte. Gooi in bijvoorbeeld het Gooi allerlei villa’s en kasten van huizen open, dan kunnen mensen in het weelderige segment van onze samenleving zien en voelen hoe het is om hutje mutje te leven. Dat geldt ook voor kastelen en paleizen die hooguit enkele dagen per jaar door sommigen bewoond worden. Dat zijn in het algemeen de mensen die met de meeste overtuiging roepen dat iedereen welkom is, behalve in hun directe omgeving. Zo gaat dat met veel mensen, dat is namelijk menselijk. Het hemd is nader dan de rok en dat geldt ook, misschien vooral, voor het jacquet.

Dat er veel mensen zijn die figuurlijk moeite hebben om hun hoofd, ook als gezinshoofd m/v, boven water te houden weet ik. Veel te veel, naar mijn zin. De rijkdom is wereldwijd onevenredig verdeeld, voor negentig procent in handen van tien procent van de mensen, daaronder vooral mannen. Dat is buiten proporties en dat geldt op zich ook voor de aanhoudende vluchtelingenstroom. Vooral, dat letterlijk, in boten en bootjes.

Dat er mensen zijn onder die vluchtelingen die om andere redenen dan lijfsbehoud naar het toch, per saldo, echt wel rijke Europa komen weet ik ook. Daar sluit ik mijn ogen niet voor. Dat er een levendige mensenhandel is die letterlijk over lijken gaat is duidelijk. Dat heeft te maken met zakkenvullers die lijkenzakken op de koop toenemen.

Dat er in Europa, dat eigenlijk een EUtopia is, een wensdroom van gelijkheid, veel geld wordt verdiend aan de opvang van asielzoekers, vluchtelingen en immigranten is ook al helder. Het is een bedrijfstak geworden. Daar gaat geld in om en geld zoekt naar wegen om uiteindelijk op een grote hoop te belanden. Dat lijkt ook te gelden voor mensen die om te kunnen overleven hun doodsangsten overwinnen en in te kleine en gammele bootjes stappen. Of onderweg overboord worden gepleurd zonder zwemvest.

Dat we niet in een ideale wereld leven is overduidelijk. Dat immigranten voor allerlei soorten overlast zorgen is al lang geen verrassing meer. Maar godallejezusnogantoe. Het zijn mensen.