Kasper Hermans Sport 11 jun 2019, 07:00

Leestijd: 5 minuten

Rust bij Groenen: Niks anders aan mijn hoofd dan WK

Voor de tweede keer ooit staan de Oranje Leeuwinnen op het WK. Alleen dit keer doen ze dat als regerend Europees kampioen. Jackie Groenen is een van de architecten van de ploeg. „We zijn beter op elkaar ingespeeld dan twee jaar terug.”

„Twee jaar geleden vlak voor het EK kon ik nog even afspreken met Jackie Groenen voor een interview via Skype”, vertelt een collega-journalist na afloop van het rondetafelgesprek met de middenvelder van de Oranje Leeuwinnen. Dat hij tot zijn teleurstelling haar nu met een paar collega’s moest delen, zegt genoeg over de enorm toegenomen populariteit van het vrouwenelftal.

De ploeg van Sarina Wiegman is hot en voor de regerend Europees kampioen zijn de verwachtingen hooggespannen voor het aanstaande wereldkampioenschap. Maar dat maakt Groenen allerminst zenuwachtig. „Ik hoor die optimistische stemming heel erg er door geduwd worden. Het feit dat mensen hoge verwachtingen bij ons hebben, zie ik als iets positiefs. Dat betekent direct ook dat de mensen enthousiast over ons zijn. Stel dat iedereen zou zeggen: we gaan er naartoe en als we de groep maar overleven, dan is het al prima. Dat zou ook geen goed teken zijn. Dat zou betekenen dat mensen niet positief over ons denken.”

Niet langer vrij fladderen

Ook in het veld is de benadering van tegenstanders, gelukkig, anders geworden. „Het zou toch erg zijn als ik hier zat en kon zeggen: Ze laten me nog steeds vrij, ik kan overal op het veld naartoe fladderen. Ik was altijd redelijk onbekend, dus dat maakte het op een bepaalde manier makkelijk. Nu weten de tegenstanders wat ik wil en dus moet ik nieuws bedenken. De laatste tijd ben ik heel erg bezig geweest met andere positiekeuzes maken, andere opties vinden, hoe ik lijnen kan openmaken voor andere mensen. Dat geldt ook voor de ploeg. Wij zijn beter op elkaar ingespeeld dan twee jaar terug, maar ondertussen kennen de andere landen ons veel beter. Dat heeft dus twee kanten.”

Zodoende is er de voorbije twee jaar veel veranderd voor Groenen en haar teamgenoten, maar het leukste is misschien wel de toegenomen aandacht en populariteit. De kans is groot dat bij de drie groepswedstrijden – die allemaal in het noorden van Frankrijk worden gespeeld – er veel Nederlanders op de tribune zitten. „Ik denk wel het heel erg kan uitmaken. Hun aanwezigheid zorgt altijd voor iets extra’s. Dat merk ik elke keer als we van onze clubs komen om in Nederland in een vol stadion te spelen.”

Dikke transfer

Wat er ook gebeurt in Frankrijk, een hoogtepunt heeft Groenen inmiddels al op zak. Drie weken voor de eerste groepswedstrijd tegen Nieuw-Zeeland – net voordat de voorbereiding begon – tekende ze een contract bij Manchester United. „Ik heb het echt gepusht. Ik wilde het nieuws er heel graag voor het WK eruit kunnen gooien. Het belangrijkste was dat ik voor mezelf rust op dat gebied had en niks anders meer aan mijn hoofd heb dan het WK. Ik wilde dat iedereen wist waar ik naartoe ging, zodat de vragen daarover ophielden. Nu krijg ik andere vragen.”

Want nu gaan de vragen, behalve over het WK, ook over waarom ze voor Manchester United koos. De club die pas een jaar een vrouwentak heeft. „Ik maak mijn keuze altijd op gevoel en dat was hier eigenlijk direct heel goed. Toen ik aankwam was alles top geregeld en ik merkte dat de club heel veel moeite voor mij wilde doen.” Dat is mede te danken aan Casey Stoney tegen wie Groenen vroeger regelmatig speelde. „Zij wil dat ik het heft in handen ga nemen op het middenveld en de lijnen uitzet. Die vrijheid die krijg ik daar. Stoney is heel erg gecharmeerd van het Nederlandse voetbal en mijn speelstijl. Wat die dan ook mag zijn”, zegt ze lachend en vol zelfspot.

Fanatismegebrek

Vertrekken bij FFC Frankfurt was voor Groenen een duidelijk doel deze zomer. „De laatste tijd ontbrak het fanatisme in Frankfurt. Ik heb dat zelf wel heel erg, dus dan ga je zoeken naar club die dat ook heeft. Bij Manchester United merk je dat aan alles als je binnenloopt.” Toch zal het moeilijk zijn om daar direct succes te boeken tegen de elftallen die al een stuk langer meedraaien. Zoals Arsenal waar bijvoorbeeld Daniëlle van de Donk, haar maatje op het Oranje-middenveld, speelt. „Het wordt zeker leuk om eens tegen haar te spelen. Ik weet niet of het voor Manchester realistisch is om direct mee te doen om de prijzen, de andere teams zijn al jaren bezig. Maar er is in ieder geval die intentie en dat is voor mij heel belangrijk. Ik vind het leuk om iets op te bouwen. Dat heb ik liever dan ergens binnen te lopen waar je van te voren al weet dat je gaat winnen. Het is vooral goed vooral het vrouwenvoetbal dat je daar nu ook de grote affiches krijgt: Manchester United – Chelsea, Manchester United – Manchester City. De echte topduels. Een wedstrijd op Old Trafford? Ik hoop dat dat ooit gaat gebeuren.”

Maar eerst staat ze dus met Van de Donk op het WK. „Er zijn zoveel landen die mee kunnen doen om de toernooiwinst en dat is ook zo leuk aan dit WK. Wij hebben als team wel een doelstelling. Als groep willen we vooral de lijn van het EK doortrekken, dat mensen positief naar het vrouwenvoetbal kijken.”

Groepsfase

Nederland speelt dinsdag haar eerste wedstrijd om 15.00 uur tegen Nieuw-Zeeland. Zaterdag om 15.00 uur is Kameroen de tegenstander en de groep wordt afgesloten op donderdag (20 juni) om 18.00 uur tegen Canada. Oranje moet bij de eerste twee eindigen om zeker te zijn van een plek bij de laatste zestien, maar ook de vier beste nummers drie gaan door.