Daniëlle Rijsdijk Sport 22 dec 2016, 13:37

Leestijd: 5 minuten

Judoka Verkerk twijfelt en zoekt naar iets nieuws

Bekende en minder bekende Rijnmonders haalden afgelopen jaar het nieuws. In december kijken we terug en vooruit. Vandaag: topjudoka Marhinde Verkerk (31).

Hoe kijk je terug op 2016?
Mwah, erg dubbel. Alles stond afgelopen jaar eigenlijk in het teken van de Olympische Spelen. Ik was dit jaar gefocust en heel erg bezig met het uitstippelen van de juiste weg. Werken van toernooi naar toernooi en van trainingskamp naar trainingskamp.

Een geregisseerd jaar?
Ja. In het begin van het jaar was ik heel erg in vorm aan het komen. Eind 2015 had ik een knieblessure opgelopen en daar kampte ik toen nog mee. Daarna volgde een toernooi in Parijs en daar was ik gewoon nog niet in vorm. De deceptie van de Spelen weegt het zwaarst en maakt mijn sportjaar erg teleurstellend.

Wat voor gevoel krijg je als je terugdenkt aan 2016?
Een dubbel gevoel. Op sportgebied geef ik dit jaar een 5, maar daarnaast krijgt het wel een 8. Qua sport is het de teleurstelling die overheerst. Mijn doel is niet bereikt dit jaar. Alles was gericht op een olympische medaille en dat is niet gelukt. In die zin kan het voor mij niet snel genoeg 2017 worden.

Uit slechte dingen komen vaak goede dingen voort. Geldt dat ook voor jou?
Ja, misschien wel, maar het heeft tijd nodig om uit te vinden wat dat dan precies is. Er gaat in 2017 sowieso een hoop veranderen en veranderingen brengen ook nieuwe kansen. Daar ga ik gewoon naar op zoek.

Wat gaat er veranderen?
Het topjudo verhuist naar Papendal. Dat brengt een hoop veranderingen met zich mee. Praktisch, financieel en qua samenwerking met mijn coaches. Ik zal hier zelf een weg in moeten vinden.

Het is misschien wel de vraag der vragen: ga jij door met judo?
Ja, voorlopig wel.

Ook tot aan de Spelen van 2020?
Dat weet ik nog niet, maar in principe wel. Dat is wel wat ik het liefste wil. Maar goed, dat hangt wel af van mijn vorm en of ik de goede balans kan vinden tussen trainen op Papendal en in Rotterdam. Het belangrijkste is dat ik weer plezier in mijn sport ga krijgen. Nog belangrijker: dat ik de komende jaren in goede samenwerking aan mijn eigen doelen kan werken.

Hoe ging dat met die motivatie na Rio?
Na de Spelen wist ik niet of ik dit nog wilde doen. Ik wist niet of ik door wilde met judoën. Ik wist niet of ik het hele circus weer opnieuw in wilde.

Wanneer weet je wat je wel wil?
Door het weer te gaan doen. Ik ben gewoon weer begonnen met trainen om het in eerste instantie weer fysiek te kunnen volhouden. Met kracht en conditie. Twee weken geleden ben ik maar begonnen met judo. Niet omdat ik er zin in had, maar meer om erachter te komen wat ik wilde en om mijzelf te confronteren met iets waar ik geen zin in had.

Heb je er geen zin meer in?
Nou ja, ik merk tijdens krachttraining dat ik genoeg zin heb en dat ik mezelf moet afremmen. Ik houd echt van trainen. Daar word ik gelukkig van. Endorfine. De motivatie is er wel, maar als ik voor de top ga, dan moet het team om mijn heen voor 100 procent functioneren. Het is een belangrijke basis.

Ik zie de motivatie in je ogen. De sprankeling als je praat over sport. Ik zie een topsportster, maar ik zie ook een worstelende Marhinde Verkerk als het aankomt op judo. Klopt dat?
Ik heb gemerkt dat ik echt nog wel wil trainen, maar dat de omgeving ook erg belangrijk is.

Zou jij vol voor een andere sport kunnen gaan?
Ik denk dat ik best wel in een andere sport actief kan zijn, maar ook weer niet in elke sport. Omdat ik van trainen houd, weet ik wel dat ik dat zou kunnen.

Kan dat niet alsnog? Overstappen naar een andere sport?
Nou ja, ik heb bijvoorbeeld wel gedacht aan baanwielrennen. Ja, dat zou wel kunnen, denk ik. Of snowboarden of zo, dat lijkt me ook wel heel erg tof. Maar dat moet je misschien langer doen… Na Londen heb ik een tijd MMA gedaan (gemengde gevechtskunsten, red.) en toen dacht ik ook weleens aan switchen.

Henk Grol zei na zijn verloren wedstrijd in Rio: ‘Ik heb alles moeten doen op wilskracht in mijn carrière, ik ben niet een heel groot talent geweest.’ Herken jij je in die woorden?
Ja, dat heb ik ook. We hebben aanleg voor de sport en voor het spelletje, maar met mijn motivatie kom ik een heel eind en had ik best ook in een andere sport actief kunnen zijn. Je hebt echte judomensen. Judo voor, judo na. Nee, dat heb ik niet. Zet mij in een roeiboot en dan denk ik dat ik ook gewoon ga.

Hoe serieus is zo’n plan? Switchen naar het baanwielrennen?
Ja, niet. Ik heb geen actie ondernomen, maar als iemand zich aanbiedt… haha, misschien dan wel.

Wat brengt 2017 jou?
Goede vraag. Ik ga zoeken naar een nieuwe balans. Dat is voor mij het belangrijkste. Als mens en als judoka. Hoe ik als jonge vrouw van 31 het leven precies zo ga inrichten zoals ik zelf wil. Zeker in het eerste half jaar is de sport iets minder belangrijk en sta ik er ontspannen in. Ik ga lekker op wintersport en ik ga proberen wat liever voor mezelf te zijn. Tegen de tijd van de wereldkampioenschappen, dat is in augustus, moet ik fit zijn.