Julia Osendarp
Julia Osendarp Binnenland 28 sep 2020
Leestijd: 5 minuten

Marijn Louis Willems werd misbruikt: ‘Ik viel als jongetje in de handen van een leraar’

De PNVD, ook wel bekend als ‘pedopartij’, probeert voet aan de grond te krijgen in Den Haag. Demonstraties en aandacht omtrent misbruik nemen toe. Marijn Louis Willems schreef in zijn boek Omarm het Leven over de impact van seksueel misbruik. „Mijn leraar signaleerde dat ik aandacht nodig had en maakte daar misbruik van.”

Het boek van Willems verschijnt eind juni dit jaar en ontvangt ondermeer waardering van zangeres en cabaretière Karin Bloemen en de Vlaamse psychiater Prof. Dr. Dirk de Wachter. De auteur legt uit dat het tijd is, mede door de ontwikkelingen omtrent de PNVD, om te luisteren naar de verhalen van slachtoffers van seksueel misbruik.

Jeugd komt terug

De inmiddels 52-jarige Willems wordt vandaag de dag nog steeds achtervolgd door een trauma dat in zijn jeugd afspeelde. Tien jaar geleden krijgt hij mondkanker. Voorheen werkte hij in de sociale dienstverlening nu haalt hij geluk uit kleine en eenvoudige dingen. Zijn verleden speelt nog iedere dag een rol.

Waarom hij besloot alles op te schrijven? „Ik lag vanwege mijn mondkanker drie maanden in een donkere ruimte op bed. Dat moest voor een bepaalde therapie. Ik luisterde veel naar luisterboeken onder andere van Paolo Coelho. Ik dacht: ‘Ik heb ook veel te vertellen’. Het moest er gewoon uit.”

Als je aan Willems vraagt of hij zijn boek kort kan omschrijven, dan hoor je al snel dat zijn verhaal niet in een aantal zinnen kan worden samengevat. De schrijver probeert het toch: „Het verhaal begint in de bergen waar ik mezelf tegenkom en me realiseer dat ik zo niet door kan gaan.” Willems vertelt in chronologische volgorde wat er allemaal is gebeurd. Van psychotische reacties tot aan de kanker die hij tien jaar geleden oploopt. En het gat waar hij in valt na zijn behandeling daarvan. „Dan komt mijn jeugd los.”

Zieke wereld

Daarna vertelt hij wat hem als dertienjarig jongetje is aangedaan. Open en eerlijk, net als in zijn boek waarin hij het misbruik gedetailleerd beschrijft. Voor iemand die niet hetzelfde heeft meegemaakt is het moeilijk te begrijpen. „Ik viel als jongetje in de handen van een leraar. Hij signaleerde dat ik aandacht nodig had en maakte daar misbruik van.” Willems vertelt dat hij de jaren daarna „mentaal van de aardbodem verdwijnt”. Op zijn achttiende worstelt hij met schizofrenie en angst. „Ik kwam een boek tegen en daar herkende ik dingen van mezelf in. Ik wist niet dat ik ziek was. Ik dacht dat de wereld ziek was, maar niet ik.”

Hij realiseert zich na het lezen van het boek dat hij misbruikt is. „Ik dacht even dat ik genezen was, omdat ik weer dingen voelde. Maar dat viel tegen. Ik vertelde het tegen mijn ouders, maar die reageerden amper op het verhaal.” Via een oud-klasgenoot komt Willems in de hulpverlening terecht en belandt hij bij een psychiater.

Ravage

Er volgt een verwarrende tijd, waarin Willems denkt dat hij een meisje wil zijn. „Mijn moeder was bang voor mannen en mij was iets aangedaan door een man.” Langzamerhand klimt Willems uit een gat. „En als wonder kom ik op mijn 23ste mijn geliefde tegen waar ik nog steeds mee samen ben.”

Volgens Willems is de impact van seksueel misbruik gigantisch. „Mijn psycholoog zegt: ‘We kunnen van alles doen, maar je moet ermee leren leven’. Het richt ravage aan. Als jij een been kwijt raakt, dan kun je een kunstbeen nemen, maar je echte been krijg je niet meer terug.”

En dat gaat niet weg volgens de auteur. Van dromen tot angst „Soms zie ik jonge mensen op straat waarvan ik denk dat ze risico’s lopen.” Met rust en positieve dingen probeert hij ondanks alles het hoofd boven water te houden. „Er zijn ook slachtoffers die kiezen voor drugs, in de gevangenis belanden of zelfmoord plegen. Het is een strijd die je elke dag voert.”

Karin Bloemen ontving het eerste exemplaar
Karin Bloemen ontving het eerste exemplaar van het boek van Marijn Louis Willems. (Foto: Karin Bloemen)

Eigen kinderen

Willems heeft twee kinderen. Op de vraag of hij bang is voor hun veiligheid, antwoordt hij: „Toen ze klein waren was mijn psychische weerbaarheid groter. Daardoor kon ik mezelf overeind houden. Maar ik heb wel veel ballen in de lucht gehouden. Ik heb gejongleerd tussen een psychisch rampenplan en het opvoeden van mijn kinderen. Ondanks dat koos ik altijd voor liefdevolle aandacht, dat is belangrijk.”

De PNVD, die onder meer seksualiteit met minderjarigen wil legaliseren, klinkt als een onwerkelijk fenomeen. Willems noemt het „bevriezend”. „Dat kan niet waar zijn. Wettelijk is het natuurlijk uitgesloten, maar het aanvragen van een politieke partij is niet strafbaar.”

„Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld: waarom doet iemand dit bij jonge kinderen?” Zelf was Willems als jong jongetje betrokken bij kinderpornografie. Zijn aangifte zorgde dat een groot deel van het kinderpornonetwerk werd opgerold. „Hoe kan het zo zijn dat iemand dat doet? Er zijn veel beschadigde mensen, waarvan het innerlijke kind ook beschadigd is. Een volwassen man die ziek en eenzaam is, zoekt een jong en jeugdig persoon. Een illusie dat je met een jong leven verenigingen je een jong leven geeft.”

Confrontatie met de dader

Willems gaat terug naar zijn school en vraagt aan de directie of hij zijn leraar kan confronteren. Hij besluit hem te bellen en als de dader hem even later terugbelt neemt zijn vader op. „Mijn vader werd niet boos en gaf de telefoon aan mij. Ik ben nog steeds kwaad dat mijn vader niet boos werd.” De dader vraagt in zijn brutaliteit Willems om nogmaals te komen logeren. „Daarna volgt de aangifte en treffen we elkaar in de rechtszaal. Hij had een extreem dure advocaat die door te pleiten op vormfouten de zaak wist te seponeren.” Toch geloofde de rechter-commissaris Willems’ verhaal. „Ze zijn hem daarna twee jaar gaan schaduwen en daar zagen ze veel jongens die werden misbruikt. Na een huiszoeking vonden ze heel veel kinderporno. Hij kreeg drie jaar gevangenisstraf…”

Drie jaar? „Ja, schandalig. Kort daarna kwam ik hem tegen in de supermarkt. Samen met een kind dat met een glazige blik in zijn ogen met de dader meeliep. Ik herkende mezelf in dat kind. Die gevaarlijke man was gewoon weer vrij.”

Wolven

„Ik hoop dat door mijn boek mensen de impact en de psyche van een kind begrijpen.” Maar toch blijkt maar weer dat aandacht rondom dit thema noodzakelijk is. „Het is belangrijk om kinderen liefdevolle aandacht te geven. Mensen leven in een snelle tijd van geld en carrière, maar kinderen zijn kwetsbaar. Kies meer voor kinderen. De wereld zit vol met wolven die enorme ravages achterlaten.”

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.