Iris Hermans Nieuws 14 apr 2020, 16:19

Leestijd: 5 minuten

IJsje afhalen: doe maar liever géén hoorntje

De ijssalon lonkt op warme lentedagen als nooit tevoren. Zestig procent van de salons is nog geopend en probeert veelal met inachtneming van de maatregelen en tips van de branchevereniging het bakje aan de ijsliefhebber te krijgen. Liever géén hoorntje, want dat „nodigt uit tot directe consumptie”, maar verboden is het niet. Je hebt nu eenmaal bakjes- en hoorntjesmensen. 

Als corona een ijssmaak zou zijn, zou het vast en zeker een héle zure smaak zijn, met een bittere nasmaak. Maar heel veel tijd om nieuwe smaken verzinnen, hebben ijsbereiders nu waarschijnlijk niet. „Het draait om overleven, want dit gaat diep, hoor.” Teun Loonen is voorzitter van de Vereniging Ambachtelijk IJscentrum en hij proefde de laatste weken veel verwarring. Wel of geen bankje voor de salon, kunnen we beter gaan bezorgen en mag een hoorntje nog wel?

Verkoop geen handijs

Daarom heeft de branchevereniging de landelijke RIVM-richtlijnen en regionale verordeningen goed doorgenomen en eerdere adviezen van Koninklijke Horeca Nederland ter harte genomen („over snackbars bijvoorbeeld, die komen vaak best wel overeen met ijssalons”) om zo eenduidige adviezen en tips naar alle ijssalons die bij hen zijn aangesloten te kunnen communiceren. Zoals ‘afhalen mag’, maar „géén consumptie in of in de omgeving van de ijssalon” en ‘werk consumptie ter plaatse niet in de hand’. Letterlijk ook niet: „Verkoop géén handijs. Geef hoorntjes of bakjes verpakt mee en haal banken en stoelen weg.”

Al zou het IJscentrum liever helemaal geen hoorntjes nu zien, „Het nodigt uit tot directe consumptie.” Maar ja, zoals er billen- en borstenmannen zijn, bestaan er ook bakjes- en hoorntjesmensen. „En het is niet verboden, maar pak het hoorntje wel in, zodat het niet te dichtbij jouw salon wordt opgegeten.” Je bent als ondernemer verantwoordelijk voor wat er in je zaak en in de directe omgeving gebeurt, „maar wat de consument verder weg doet, daar is de ondernemer niet verantwoordelijk voor.”

Niet elke salon houdt zich aan de maatregelen, ziet hij in de praktijk, en op Omroep Brabant. „In Eindhoven werden op meerdere plekken handijsjes verkocht door ondernemers die zich dus niets van de regels aantrekken.” Nee, schudt hij zijn hoofd door de telefoon heen, dat waren zéker geen leden van hun brancheorganisatie, „die houden zich serieus met het vak bezig en met alles wat er nu bij komt kijken.”

Ambáchtelijk vers

Loonen, wiens lievelingssmaak pistache is, wil graag nog even iets kwijt, want zelfs nu is er iets positiefs in het Nederlandse ijsland gaande. „Er blijkt veel omzet te zitten in het bezorgen van ijs. Ik spreek ondernemers die er elke dag van staan te kijken dat het zo succesvol is.” Het vervangt niet meteen de hele omzet, maar het kan een nieuwe tak van sport betekenen. Bezorgauto’s worden ingericht met bewaarkasten en koelelementen en literpotten en halve literpotten met ijs gaan door het hele land. „Ambáchtelijk vers ijs bedoel ik, hè, anders kun je net zo goed voor een bak OLA in de supermarkt gaan!”

Meesterijsbereider Hans Kennis

Met de titel Meesterlijke Smaak 2020 op zak, kon zijn jaar niet meer stuk. Dacht meesterijsbereider Hans Kennis tenminste. Want ondanks zijn prijswinnende ‘Yoghurt Anders’, „zo heet-ie echt, het is met limoen, een vleugje gember en kaneel”, voelt hij de crisis ook in zijn De Smaak! in Eersel. „Het is hier nu net zoals in elke salon: we proberen onze kop boven water te houden. We proberen allemaal in elk geval kostendekkend te werken, meer zit er niet in.”

Zijn seizoen duurt langer dan dat van de gemiddelde ijssalon, „we verkopen ook bonbons”, maar het beste seizoen voor ijsmakers smelt nu als een ijssculptuur in elkaar. „Normaal gesproken leveren we aan dertig horecabedrijven, dat valt in ene allemaal weg.” De Brabander zit niet graag stil, brainstormt er met z’n zoon (over de financiën) en zijn team (over onder meer verrassende ijssmaken) op los en doet in het weekend ook aan bezorging, binnen een straal van vijftien kilometer. „We komen er steeds meer achter dat onze vaste klanten niet alleen maar dicht in de buurt wonen, heel leuk om dat te merken.”

‘Nieuwe werken’

Voor zijn geliefde omfiets- slash omrijdzaak heeft hij dranghekken neergezet en een waarschuwingsspandoek opgehangen. Op de grond rode tape, op de deur aanwijzingsbordjes, allemaal om het anderhalvemeterafstandcriterium te kunnen waarborgen, net zoals het personeel die anderhalve meter onderling hanteert.

Klanten worden verzocht hun ijs op minimaal 25-50 meter afstand op te eten, maar alles inpakken doet-ie niet meer. „Je had onze straat moeten zien, overal lagen papieren verpakkingen, dat kon echt niet.” Als hij nu een gretige ijseter te dichtbij ‘betrapt’, vraagt hij hem vriendelijk ‘even door te lopen’. En dat doen ze allemaal, zonder morren. „Petje af voor het publiek hoor, dankzij hen kunnen we open blijven.”

Of dit ‘nieuwe werken’ te doen is? „Alles is te doen, al is het wel aanpassen en je moet creatief zijn. Maar ik ben ervan overtuigd dat de ijswereld het moeilijk heeft, dit moet niet te lang meer duren.”

Koude dromen

Net zoals de meesterijsbereider door blijft werken, doet zijn creatieve geest dat ook. Net als vele andere ondernemers, ligt hij ’s nachts soms wakker door de zorgen, maar ook vaak omdat hij dan net een briljante nieuwe smaak heeft bedacht. Zoals whiskey-icecream met browniecake onlangs, „dat is nu ons ijsje van de week” en nu al een bestseller. Het werkt overigens niet altijd, verklapt hij met een grijns. De sinaasappel-wortelsmaak die hij ooit bedacht voor Koninginnedag toen nog, heeft de vitrine nooit gehaald. „Gadverdamme”, dacht hij bij de eerste oranje hap, „wat heb ik nu in m’n mond?”