Femke van Rooijen Nieuws 20 jun 2019, 05:00

Leestijd: 5 minuten

Wat gebeurt er met al die Metro’s?

Iedere ochtend worden in alle vroegte de bakken op stations weer gevuld met kersverse Metro’s. Zo’n 200.000 kranten worden dagelijks verspreid. Maar wat gebeurt er eigenlijk met al die kranten nadat ze naar stations zijn gebracht?

Waar de één alleen een krantje voor zichzelf pakt om te lezen tijdens de treinreis, komen anderen het station op gesneld om een hele stapel mee te nemen voor vrienden, familie of collega’s. Zo ook Ron van Hof uit Zeist. Iedere ochtend voor hij naar zijn werk in de Jaarbeurs in Utrecht gaat, loopt hij het station binnen om een stapeltje mee te nemen. „In het begin deed ik dat alleen voor mezelf. Ik pakte altijd Metro, Sp!its en De Pers. Na een tijdje begonnen collega’s ook om een krantje te vragen en nam ik van alles een klein stapeltje mee.”

Inmiddels is er veel gebeurd in de wereld van het gratis dagbladen en is Metro nog de enige gratis krant in Nederland. Voor Van Hof een prettige ontwikkeling want steeds meer mensen in zijn omgeving begonnen te vragen om een krant. „Mijn overbuurman, de portier van mijn werk, de receptie. Voor iedereen neem ik een Metro mee. Als ik dan ook nog Sp!ts en De Pers had moeten uitdelen, werd de stapel wel heel erg groot. Het is inmiddels best een lang rondje geworden.”

Lege bakken

„Het is hartstikke leuk dat mensen er zo op gespitst zijn om iedere dag weer een krant te pakken te krijgen, maar het zorgt soms ook voor problemen”, zegt Ronald van de Pas, distributiecoördinator bij Metro. Regelmatig krijgt hij klachten over lege bakken op stations. En als de klachtenstroom echt groot is, gaat Van de Pas zelf ‘het veld in’. „Dan ga ik bij de bakken posten om te kijken wat er gebeurt. Er is op sommige stations echt een run op de kranten, mensen nemen hele stapels mee. Ik weet soms niet wat ik zie.”

Moet de oplage dan niet verhoogd worden? „Dat is een lastige balans. Als er heel veel kranten liggen, dan nemen mensen ook veel meer kranten mee. Dan slingeren ze weer overal op de stations en krijg ik daar klachten over”, zegt Van de Pas. Daarnaast is en blijft Metro een gratis krant en kan iedereen hem meenemen. Een grote stapel pakken is dus geen stelen. Al zit er volgens Van de Pas wel een ‘maar’ aan. „Als er in de supermarkt een bakje met kaas staat om de proeven, eet je toch ook niet het hele bakje leeg?”

‘Bezorger van Metro’

Maar zo kijkt vrijwillige bezorger Van Hof er niet naar. „Het begon als een grap toen ik ook voor collega’s kranten mee ging nemen, maar inmiddels breng ik iedere dag zo’n twintig kranten rond en ik krijg er veel waardering voor terug”, zegt Van Hof. Hij ziet zijn dagelijkse bezorgronde dan ook vooral als een sociale activiteit. „Je spreekt collega’s die je anders niet zo snel spreekt. De meesten kennen mij nu als de ‘bezorger van Metro’. Als ik er dan een dag niet ben, mist iedereen de krant. Ze rekenen erop dat hij iedere dag klaarligt.” Als Van Hof op vakantie gaat, laat hij dat dan ook altijd even netjes weten door een briefje achter te laten. „En met kerst natuurlijk een kaartje met het Metro-logo!”

De distributie van Metro gaat tot en met de stations. Wat er daarna met de kranten gebeurt blijft gissen, maar af en toe komen er wat verhalen boven water. Zo is er ooit een tuin vol met oude Metro’s gevonden. Wat bleek? De eigenaar van de tuin hield stapels met Metro’s achter om ze vervolgens door te verkopen als oud papier. Het bleek één van onze chauffeurs te zijn. Hij is natuurlijk ontslagen.

Spookbezorgers

En dan duiken er ook nog wel eens verhalen op van zogenaamde ‘spookbezorgers’. Iedere ochtend bezorgen zij de krant ongevraagd en in alle vroegte bij buurt- of flatgenoten. „Ik heb wel eens een mailtje gehad van iemand die elke dag een Metro ontving. We werden verzocht te stoppen met de bezorging. Ik heb haar uitgelegd dat Metro alleen op stations bezorgd wordt”, lacht Van de Pas.

En ook in Emmen kwam de krant jarenlang verder dan het station. Acht jaar lang kreeg Anne Fleur Hoekman Metro bezorgd door een spookbezorger. „Vanaf het moment dat we er kwamen wonen, lag hij iedere dag op de mat. Soms zelfs met een briefje erop om aan te kondigen dat er even niet bezorgd zou worden”, vertelt Hoekman. Wie de spoorbezorger was weet ze tot op de dag vandaag niet. „We zijn wel eens heel vroeg opgestaan om te kijken wie het was en dan zagen we een man van rond de zestig jaar. Niemand kende hem.”

Briefjes

Waarom de man de krant kwam brengen, blijft een mysterie. „We hebben er wel over gespeculeerd en aan de buren gevraagd, maar niemand anders uit de buurt kreeg de krant, alleen wij”, zegt Hoekman. Ook probeerde ze contact te leggen door briefjes op te plakken met de vraag waarom hij elke dag de krant kwam brengen. Dan kreeg Hoekman een briefje terug met ‘Geniet er maar van nu het nog kan, groetjes de Metro-man’.

De man confronteren heeft Hoekman nooit gedaan. „Hij wilde zich duidelijk niet kenbaar maken en we hebben het nooit als vervelend ervaren. Het werd zelfs onderdeel van het ochtendritueel. Eerst de hond uitlaten en daarna Metro lezen.” Inmiddels is de onbekende Metro-man gestopt met bezorgen. „We missen hem eigenlijk best wel.”