Iris Hermans Nieuws 1 mei 2019, 15:31

Leestijd: 6 minuten

The day after: op een rood-witte wolk

Het gaat lekker met Ajax en dat is een understatement. Met een dikke kans op drie keer kampioen, zweven de Godenzonen op een rood-witte wolk. Hoe zit dat met de Amsterdammers?

Gloeien van trots

„Wat denk je zelf, zie je mijn hoofd?” Eric van het hotdogkraampje op het Leidseplein (ook rood-wit, maar dat is toeval) grijnst van oor tot oor op de vraag of hij Ajax heeft gekeken. Met de nodige biertjes, „Maar geen kater hoor, zou misschien wel anders zijn geweest als ze hadden verloren. Ik zit nu in een heerlijke roes.” De hele middag had hij de spanning gevoeld, samen met zijn matties van The Bulldog naast hem, „lekker elkaar een beetje ophitsen” en vlak voor de wedstrijd sloot hij zijn kraam, ruimde op en hop, naar zijn stamkroeg Barasti, klaar voor de wedstrijd. Maar dat liep toch anders. „Het was stampvol, ook met ineens allemaal groepen meiden die het wilden zien, maar er telkens doorheen praatten. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik houd van groepen meiden, maar tijdens zo’n belangrijke wedstrijd even niet!” Dus hij ging naar een ander café, om een minuut voor negen. Om een minuut over liep hij er weer uit, zelfde verhaal ‘en ook nog gedoe met de beamer die het niet deed’, „dus toen ben ik het thuis gaan kijken en kwamen allerlei mensen aansluiten.”

‘From Manchester’

Na de winst, gingen ze weer het café in en werd op hun Ajax geproost. Hij zet een van zijn lievelingsnummers op, Ajax is kampioen, van Danny Lukassen. ,,Ik houd al ongelooflijk veel van mijn stad, maar op dit soort momenten gloei ik gewoon van trots.” Twee Engelse jongens bestellen een hotdog met kaas bij hem, hij geeft ze korting, ,,ze komen al drie dagen op rij bij me, het maakt me niet uit of ze nou voor Tottenham zijn of niet.” Zijn ze overigens niet, „we also hoped Ajax won, we are from Manchester…”

De vrolijke hotdogverkoper heeft nog wel een idee voor de volgende wedstrijd: cafés in twee delen opsplitsen, een deel voor de echte liefhebbers, een deel voor de ‘groepen meiden’ en met een knipoog, „Moet iedereen bij de ingang een klein testje doen… Wat buitenspel is ofzo!”

Chips, bier, fris

Op de Weteringschans staat verkeersregelaar Walther. Ook hij heeft gekeken, al is hij niet per se Ajax-fan, „ik ben voetbalfan!” Ze gaan het wel moeilijk krijgen thuis, verwacht hij, „maar ik sta er vandaag lekker relaxed bij.” Staat-ie altijd wel, slaat kraanmachinist Arné hem op de fluorescerend gele schouders. Hij heeft ‘verplicht’ gekeken met zijn zoons, ,,met heel veel chips en bier, en fris voor de jongens.” Hij vond er niet heel veel aan, „maar ik zat wel lekker en vond het gezellig.”

Hoewel de stad nog na lijkt te gloeien, met rood-witte ballonnen aan de cafés en rood-witte lege ballonnen op de stoep en op straat die-hard-fans in Ajax-shirts, heeft niet iedereen er wat mee. De visverkoper op de Utrechtsestraat heeft de Ultimate Challenge MMA gekeken -„hele andere tak van sport”-, een huisschilder op de Prinsengracht bracht zijn avond liever met ‘Zelfbouwers Rotterdam’ (RTL4) door en de Etos-verkoopster roept het bijna uit op dé vraag: „Alsjebliéft niet zeg! Ik ben vroeg naar bed gegaan.” De demonstranten van de FNV zijn op deze Dag van de Arbeid bijna allemaal gekleed in het rood, maar dat heeft niets met Ajax te maken, „wij strijden voor de echte helden van Nederland.”

Team Tante Roosje

In Tante Roosje op Rembrandtplein was ‘het gekkenhuis’, vertellen bargirls Evi en Esther. „We kregen al appjes met filmpjes van onze collega’s door die aan het werk waren, de sfeer zat er heel goed in.”

„Ik werk ze normaal gesproken altijd, de voetbalwedstrijden”, vertelt Esther, ,,het is dan extra leuk, altijd positief, zelfs als we verliezen.” Haar vriend Daan ‘en een echte Ajacied’ was in Londen en hij viel op, „hij werd er uitgepikt door Hart van Nederland en het AD en is op Radio 538 geweest, ik denk dat het komt door zijn open uitstraling.”

Terwijl Evi met iemand afrekent en ondertussen gember snijdt, vertelt ze vol enthousiasme over hun Tante Roosje -„en dat terwijl ik eigenlijk helemaal geen twee dingen tegelijk kan!”, ’een bruin knus café met een moderne twist’. Maar tijdens voetbal blijft bier toch wel de drank, „we hebben zes tanks van 500 liter en er gaat er altijd zeker wel eentje doorheen.” De Gouwen Japie is ook geliefd, het spel met de krokodillentanden die je moet indrukken (zij hebben hem goud geverfd) en tien shotjes ernaast. „Iedereen gaat altijd vol gas, een groot feest.” Na afloop wordt er keurig opgeruimd, zodat de volgende shift clean kan beginnen. „We zijn een echt team”, besluit het stralende duo, ,,net als Ajax.”

Fan Finn

In het café zit Finn met zijn moeder Ilse en zus Sharon, zijn broertje heeft toevallig net een keepersclinic bij Ajax. Ze komen ‘helemaal uit Zeeland’, „maar ik heb ook gekeken, ik ben groot fan, ik was de hele dag al zenuwachtig.” Hij zit in B1 van VV Kapelle. Ze hadden eerst nog een oefenwedstrijd, maar niemand had daar zin in, met het oog op de wedstrijd. ,,Dus ik zei: scheids, geen blessuretijd vandaag!” Het werkte en fris gedoucht, konden ze zo de kantine in, waar de wedstrijd op groot scherm te zien was. Geen bier, maar met Ice Tea, -„is ook prima voor de sfeer”- en na afloop werd de winst gevierd. „We hebben vlaggen aan onze fietsen gedaan en zijn door de hele buurt gefietst… Schreeuwen dat we deden!” Zijn ogen twinkelen nog na, „de opluchting was ook zo groot.” Een accurate analyse van het voltallige elftal volgt, van ‘Donny, een harde werker’ tot ‘Onana, een echte muur, net Rocky Balboa’ en ‘De Ligt natuurlijk, gewoon de beste verdediger’.

Voetbal is wat hij hele dagen doet, besluit fan Finn, en nee, een voetbalvrouw is er nog niet in zijn leven, grijnst hij. „Maar ze moet sowieso voor Ajax zijn, een Feyenoorder komt er niet in!”