Iris Hermans
Iris Hermans Nieuws 24 sep 2018
Leestijd: 4 minuten

Bye bye zomer in Zandvoort

Zaterdag was de laatste officiële zomerdag van 2018, ook in Zandvoort aan Zee. Zonnebrand noch helderblauwe hemel hier, wel mooie frituurluchten en een knap kitekoppel met een wijze liefdesles.

Vitamine Zee

Vitamine Zee staat op een bordje geschilderd, naast Smile, Beach en Free Spirits. Zonder pijlen om de juiste richting aan te wijzen, maar dat lijkt ook niet nodig hier, want een paar stappen uit het station en je voelt het meteen. Hier waait een andere wind die je zonder omwegen naar de juiste plek waait. Naar ’de Zee’ in Zandvoort aan Zee, bijna twee eeuwen geleden de allereerste plek waar werd gebaad en waar jaarlijks nog altijd tienduizenden dagjesmensen en (Duitse) toeristen op af komen voor die onvervalst Hollandse stranddag.

Bij Boudewijns Visservice

Op deze laatste officiële zomerdag hebben de bikini’s plaatsgemaakt voor sjaals en hangt in plaats van zonnebrand een veelbelovende frituurgeur in de lucht. Bij Boudewijns Visservice, waar al sinds 1951 de vis als warme kibbeling over de toonbank gaat, is het ook op deze niet zo zomerse dag een komen en gaan van visliefhebbers. Terwijl z’n baasjes Duitse superlatieven te kort komen om de kibbeling te beschrijven, die hier altijd met vier sausjes en zonder viskruiden wordt geserveerd, („puur smaakt-ie het beste”), snuffelt de Dalmatiër hoopvol onder de tafel, op zoek naar restjes. Maar die zijn er nauwelijks, iedereen eet hier z’n bord of bak leeg. De wit-met-zwarte-stippen-hond steekt mooi af bij de rood-oranje kraam. Hij heet Lilo, vertelt z’n baasje met volle mond. Nog maar een half jaar oud en dus nog heel ondeugend en gek op ein bisschen spielen. Met een knipoog, die past bij z’n postuur: „genau wie ich!”

Held in kleine handdoek

Een bord met Zomermenu (29, 50 euro) klappert in de wind bij een strandpaviljoen, „Ich habe verloren”, klappertandt een grote Duitse jongen met een te kleine handdoek om zich heen geslagen. De uit de kluiten gewassen puber zoekt naarstig een plek om zich weer aan te kleden na de verloren weddenschap die eindigde in de hoge golven. Z’n vriendjes staan er puistachtig bij te lachen, maar slaan hem daarna trots en met een ongemakkelijkheid inherent aan een jaar of vijftien zijn, op z’n schouders. „Du bist unser Held, man.

Van voren was-ie net iets te klein… (de handdoek)

Lief geel bolletje

Ze zit als een lief klein geel bolletje in het zand. Of nee, op de water- en zandafstotende kite-tas van haar vriend die in de woeste zee heel hard aan het gaan is op z’n kite. Claudia is Braziliaans, Giovanni Italiaans en de vonk sloeg twee jaar geleden over tijdens hun studie in Milaan. Waar anderen als date gaan blacklight-midgetgolfen of het samen op een zuipen zetten, deden zij in het prille begin iets heel anders, maar waardoor ze daarna wel allebei wisten: ja, dit is hem/haar (of: ele/ela lui/lei)! 1000 kilometer liepen ze samen naar bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Geen filters

Er waren dagen dat ze niets zeiden en doorploeterden, andere dagen sloegen ze elkaar er (figuurlijk) doorheen. Liefde is dan ook elkaar op wat voor moment dan ook willen zien en jezelf willen láten zien, „geen maskers of filters, this is it.” En dat is het zeker voor het knappe stel dat nu in Amsterdam woont en werkt en een grote liefde voor elkaar en het kiten deelt. Hij is wel iets beter dan zij, verklapt ze, waarna ze opstaat en hem wenkt.

Dikke sicke kick

De adrenaline stroomt door z’n bloed, roept Giovanni uit als hij snel even uit het water komt voor een foto. Er sijpelt ook bloed uit een voetwond. Tja, haalt de stoere kitesurfer z’n wetsuit-schouders op. Hoort erbij. „Dit is wel next level vandaag, hoor, niet easy, maar wat een sicke kick als de wind in je kite komt en je echt over het water vliegt.” En dat z’n vriendin naar hem kijkt, geeft natuurlijk een extra dikke sicke kick, beaamt hij met een grijns. Hij wil het water weer in, geeft z’n grote kleine liefde nog snel even een natte zoen en weg is-ie. Claudia gaat weer zitten. Het begint koud te worden, maar als een echte kite-vrouw wacht ze met geduld en haar telefoon in de aanslag om een actie-video te maken, tot haar Gio is uitgeraasd. Een stralende lach breekt door op haar gezicht wanneer hij weer voorbijkomt op z’n kite en ze drukt snel op record. Ja, besluit ze, heel erg sexy om naar te kijken, „daar word ik wel weer warm van.”

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.