Iris Hermans Nieuws 14 mrt 2018, 10:35

Leestijd: 4 minuten

Eekhoorn tot kreeft: voor elk wat wilds in de stad!

Ze fotografeerden twee jaar lang in de voetsporen van de filmmakers van De Wilde Stad. Van eekhoorns op een graf tot de gierzwaluw op de Oranjekerk. „Voor een safari hoef je echt niet naar Afrika!”

Signeersessie met Abatutu

Ze hebben een fotoboek gemaakt, waarvan je meteen zin krijgt om alle dieren hier te aaien: De Wilde Stad, naar de gelijknamige en nu al zeer succesvolle film die in 92 bioscopen draait, waarvan elf in Amsterdam. Woensdagmiddag signeren Frans Lemmens en Marjolijn van Steeden hun boek samen met de populaire kater Abatutu, de hoofdrolspeler uit de film! Van 14:00 tot 16:00 in de I Amsterdam store, achter CS.

Teamwork pur sang

Zij staat met een telelens paraat, wachtend tot een eekhoorn met een walnoot in z’n pootjes vanuit de boom naar beneden op de grafsteen roetsjt. Hij zit tien meter verderop, gefocust op het camerascherm voor hem en met de afstandsbediening in zijn hand, wachtend tot hij een eekhoorn in de boom ziet en kan klikken. Zomaar een scène uit het dagelijks leven van twee reis- en natuurfotografen, die behalve een grote liefde voor dieren, landschappen en mensen uit alle windstreken, al 29 jaar een grote liefde voor elkaar delen.

Intens

Twee jaar lang fotografeerden Frans Lemmens en Marjolijn van Steeden, samenwerkend onder Frans Lemmens Photography, dieren in Amsterdam, in de sporen van de filmmakers van De Wilde Stad. Dat er voor elk wat wilds is, blijkt wel uit het fotoboek vol met intense dierenfoto’s die je als vanzelf de bonte stadsjungle inzuigen.

Eekhoorntjes

Wachten, wachten, wachten, omschrijven ze een groot gedeelte van hun werk. „Voor de eekhoornfoto’s op begraafplaats Zorgvlied hebben we drie dagen gepost.” Goed gelukt is-ie wel, beamen ze, „het zijn ook zulke leuke beestjes.” Marjolijn houdt van de aaibaarheid, en die hebben muizen ook, en zelfs ratten. „Die hebben zo’n verkeerd imago, terwijl het mooie dieren zijn, hoor.” Zij kunnen het weten, want ze zitten er met hun neus en lens bovenop en zetten de knaagdieren op de foto bij een studentenflat in Noord.

Vroege vogels

De opgewekte fotografen hebben intussen wel een hartgrondige hekel gekregen aan ‘van die grote klusbussen’, verklappen ze. „Die stonden telkens nét in de weg, vooral op de grachten!” Maar voor een gat te vangen zijn ze allesbehalve. Elke zondagochtend togen ze rond vier uur naar Amsterdam: de klusbussen stonden dan op stal, „en het was gratis parkeren.”

Gemoedelijk tafe(l)reel

Ze ontmoetten elkaar in 1989 in Bolivia. Hij was reisleider, zij deelnemer en het was liefde op het eerste gezicht. Ze voelen elkaar goed aan, hebben aan een half woord genoeg, of een tijdsaanduiding. „Frans, om kwart over drie komt-ie aan”, fluistert zij weleens naar haar partner als hij ergens op zijn rug ligt te wachten tot de vogel komt aangevlogen. In hun appartement in het fotogenieke ’s-Graveland zit het tweetal vaak naast elkaar aan de tot tafel getransformeerde Chinese staldeur, met uitzicht op een weidse groene landerij. De verrekijker is altijd binnen handbereik. Kijk, een ooievaar/vos/haas stoot hij haar regelmatig aan, en vice versa. Om hen heen herinneringen van hun leven samen. Een bloempot uit Karachi, een Thaise tempelwachter, beelden uit Ivoorkust, „maar de keuken gewoon uit Zweden”, knipoogt Marjolijn, „net als de scheidingswanden.”

Small Five van 020

Al hebben ze camera-oog in oog gestaan met de Big Five in Afrika, onderschat Amsterdam niet, zo verzekeren ze. Hier heb je mooie kleintjes tot imposante groten en ze laten foto’s zien. Achter elk plaatje schuilt een verhaal en bij de meeste verschijnt een grote glimlach en volgt een ‘weet je nog?’ De gierzwaluw bijvoorbeeld, een vogel die eigenlijk z’n hele leven vliegt, behalve tijdens het broeden. Tweeëneenhalve dag stonden ze op een ladder om het beest er in het bovenste stukje klokkentoren van de Oranjekerk op te zetten. Zijn hoogtevrees sloeg Frans in de wind, „daar had ik geen tijd voor!”

Lievelingsdier?

Wat hun eigen lievelingsdier is, blijkt een moeilijke vraag. „Een papegaaiduiker is toch zo leuk”, mijmert zij, „en wat te denken van de orang-oetan?” verzucht hij. „Of toch een van de dieren uit De Wilde Stad…”

Stadssafari

Hun foto’s stonden al zo’n 500 keer op de cover. Van de beroemde landende KLM-zwaan tot de skiënde Touareg in de Sahara -een van beider lievelingsplekken- op de Lonely Planet. Voor een safari hoef je trouwens echt niet naar Afrika, tippen ze tot besluit. „Ga eens op een bankje zitten ergens in Amsterdam, pak er eventueel een biertje bij en kijk eens goed.” Bovenal veel vogels, maar ook een egel in de berm op Sloterdijk, een bruine rat op de magere Brug, een rivierkreeft in de gracht. „Je weet echt niet wat je hier allemaal in het wild ziet!”