Mirthe Diemel Geld maakt (niet) gelukkig 8 feb 2025, 08:02

Leestijd: 4 minuten

Geld maakt (niet) gelukkig: ‘Sinds de scheiding heb ik minder geld, maar ben ik gelukkiger’

Waar de één vindt dat geld moet rollen, blijft de ander herhalen dat je geld maar één keer kunt uitgeven. En als we eerlijk zijn; wat blijft er dan over van het gezegde ‘geld maakt niet gelukkig’? Vandaag: de 37-jarige Tamara, die sinds haar scheiding minder geld heeft, maar gelukkiger is.

Naam: Tamara (37)
Beroep: baliemedewerker
Netto inkomen: 2200 euro
Woonsituatie: gescheiden, huurwoning

Geld maakt (niet) gelukkig

Hoe ben je financieel opgevoed?

„Mijn ouders scheidden toen ik 2 jaar was, mijn vader verdween uit beeld. Dat betekende dat mijn moeder in haar eentje voor mij moest zorgen. Dat moet pittig zijn geweest, een single moeder in de jaren tachtig, maar ze deed het met verve. Ze zorgde dat ik niks tekort kwam, ook al hadden we het thuis niet breed. Ik liep altijd rond in schone kleren en kreeg elke dag drie maaltijden. We gingen zelfs weleens een dagje naar het pretpark. Maar eerlijk? Ik genoot er al van als we samen buiten een rondje liepen. De liefde die mijn moeder voor me had, voelde ik in elke vezel. Ze werkte knetterhard om me een goede jeugd te geven. Maar toen ik oud genoeg was om het te begrijpen, zei ze wel dat één ding in het leven belangrijk was: financieel onafhankelijk zijn.”

Dus jij bent redelijk zelfstandig opgevoed?

„Ja, alleen had ik daar tot twee jaar geleden níks van meegenomen. In mijn twintiger jaren leerde ik Roland kennen tijdens het uitgaan. Hij bleek een succesvol eigen bedrijf te hebben en voor ik het wist kregen we een relatie, trouwden we en verhuisden we naar een kast van een huis, op een groot stuk grond met een eigen oprijlaan. Bizar gewoon. Roland vond het niet nodig dat ik ging werken, helemaal niet toen onze dochter werd geboren en hij vroeg of ik fulltime kon huismoederen. Dat deed ik met liefde. En Roland verdiende tien keer zoveel als ik zou kunnen verdienen, dus het was financieel niet nodig om erbij te werken. En eerlijk? Ik genóót ervan.”

Waarom?

„Misschien dacht ik ergens onbewust toch aan vroeger, dat al die dingen niet konden. Nu woonde ik in een paleisje, hoefde ik niet te werken en kon ik naar hartenlust shoppen en afspreken met vriendinnen – op de momenten dat mijn dochter sliep of op school zat, natuurlijk. En ik nam mijn dochter ook veel op sleeptouw naar allerlei leuke activiteiten. Natuurlijk was er ergens een stemmetje dat iets mompelde over een meid die op haar toekomst was voorbereid, maar ik genoot te veel van mijn privileges om daar echt naar te luisteren.”

Het was geen lang en gelukkig, toch?

„Nee, en als ik erover nadenk, is dat het misschien nooit geweest. Er was zeker sprake van liefde tussen mij en Roland, maar na verloop van tijd leefden we als broer en zus. Voor Roland prima, maar mij ging het tegenstaan. En toen werd ik verliefd op een ander. Ik deed er niks mee, maar ik kon niet ontkennen dat ik stiekem niet meer gelukkig was met Roland, hoe luxe het leven dat ik leidde ook was. Er is wel een jaar overheen gegaan voor ik de knoop doorhakte. Voor Roland kwam het als donderslag bij heldere hemel dat ik weg wilde. Hij heeft gehuild en gesmeekt, maar ik hield voet bij stuk.”

En nu woon je ergens anders?

„Inderdaad. Roland is gebleven, maar ik ben gegaan. En hoewel ik alimentatie krijg voor onze dochter, moet ik zelf wel voor mijn eigen inkomen zorgen. Dat wil ik ook, ik wil niet onderhouden worden door mijn ex – misschien zit daar dan toch die inborst die ik van mijn moeder meekreeg. Dat is pittig, ja. Ik woon in een simpele huurwoning, heb een kantoorbaan die gemiddeld verdient en moet het met veel minder geld doen.”

Maakte al dat geld je nou gelukkiger?

„Nou, eerst dacht ik van wel, maar daar ben ik op teruggekomen. Ik ben nu veel gelukkiger dan ik tijdens mijn luizenleventje was. Nogmaals, aan Roland an sich lag het niet, maar ik wierp me wel een beetje op als de vrouw die alles voor zich liet regelen. En nu moet ik zélf nadenken over dingen. Een lamp vervangen die stuk is, de vaatwasser fiksen als er iets mee aan de hand is. En ik had nooit gedacht dat te zeggen, maar het geeft me nog voldoening ook. Ik krijg echt een goed gevoel als ik zoiets geflikt heb.

Verder ben ik natuurlijk dolgelukkig met mijn dochter, die ik dit deze levenslessen ook wil meegeven, zoals mijn moeder dat ook bij mij deed. Ik hoop wel dat ze er sneller iets mee doet dan ik deed. En als ik ergens in de komende jaren dan toch nog de liefde van mijn leven tegenkom, kan weinig dat nog overtreffen.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Nieuwsgierig naar meer antwoorden op de vraag; maakt geld gelukkig? Deze edities deden het goed bij onze lezers:

• Nog maar 22 jaar en ruim 5000 euro per maand verdienen: het lukte Loïs, en zij weet nu heel goed wat ze opdrachtgevers kan rekenen.
• Sanne is zzp’er en verdient haar geld deels met de verhuur van huisjes in Spanje, waar ze zelf ook woont. Over een paar jaar wil ze gaan rentenieren.
• Hein heeft op 25-jarige leeftijd al ruim een ton aan spaargeld en wil daarmee binnenkort een huis kopen. Op zijn 40ste wil hij drie huizen bezitten.
• Toen Alex jong was, werd er thuis helemaal niet over geld gesproken. Hij verdient zo’n 1800 euro netto per maand, hoe regelt hij zijn financiën?

Geld maakt (niet) gelukkig: ‘Onze straat won de loterij, maar wij hadden geen lot’

Geld maakt (niet) gelukkig: ‘Laatst gaf ik 5000 euro aan een familielid’

Reacties