Elfie Tromp Opinie 21 dec 2017, 04:30

Leestijd: 2 minuten

Een stad vol verwarde mensen

Rotterdam was lekker veel in het nieuws de afgelopen weken. Niet als de toeristische groeiparel van het land, niet als bruisende metropool met betaalbare woningen, niet als het Manhattan aan de Maas – zoals de VVV zichzelf zo graag terug ziet in toptienlijstjes van grote, buitenlandse bladen – maar meer als broeiplek voor duistere krachten. Zo bleek de doodenge Nederlandse alt right-beweging Erkenbrand hier te zijn gesticht en zijn lezingen te houden.

Geruststellend

De jongens leren elkaar over rassenleer en vechtsport. Mocht de helter skelter aanstaande zijn, dan kunnen zij hun vrouwenhaat en racisme verdedigen met hand en tand. Geruststellend. Ook het hysterische Gayservative marcheert hier in roze overalls en politielaarzen verongelijkt door de straten. En zij niet alleen. Deze week trok de Rotterdamse politiechef aan de noodbel. De stad wordt overspoeld door verwarde mensen. Dit jaar zijn er zo’n 8000 incidenten geweest waarbij iemand geestelijk het padje af raakte en een gevaar werd voor zichzelf en de mensen om zich heen. Ziet iemand anders ook een overeenkomst?

PVV-flater

En dan heb ik het nog niet over de PVV-flater op Rotterdams grondgebied; Géza Hegedüs was door Geert hoogstpersoonlijk zelf gekozen als lijsttrekker in Rotterdam. Ik hoorde in het radiopanel van Een op Morgen opiniemakers opperen om nieuwe politieke kandidaten verplicht door de AIVD gescreend te laten worden. Om brievenbusplassers, holocaust-ontkenners en gevaarlijke gekken in de politiek te mijden. Dat Géza’s bederfelijke denkgoed gewoon open en bloot op internet stond, één zoekterm verwijderd van Geerts gedroomde overwinning van de Maasstad, is bijna aandoenlijk. Geert is écht het contact met de huidige tijd kwijt.

Verademing

Eerder dit jaar keek ik nog naar de Vice-documentaire over Geert. Over hoe hij in het weekend een wandelingetje maakte door het park, de zon op zijn gezicht en even de verstilling opzocht in al zijn verbetenheid. Er was veel kritiek dat de documentaire niet kritisch genoeg was, maar ik vond dat een verademing. Ik heb Geert zelden als mens gezien, besef ik nu. Een mens dat wandelt en weleens moe is. Een mens die niet zo goed weet hoe Google werkt. Schattig.

Kwade kereltjes

Toch, in de koddigheid schuilt het gevaar. Bleke papmuiltjes die samen sparren. Kwade kereltjes in roze overalls, een babbelende idioot die vrouwenrechten ontkent; het broeit in Rotterdam. Sommige psychoses zijn acuut. Andere groeien geleidelijk, zijn aanstekelijk en vormen een collectieve psychose, gedeeld en geleefd door steeds meer mensen. Daar kan politie of GGZ niet tegenop. Zoiets wordt een nieuwe, gestoorde realiteit.