Lars van der Werf
Lars van der Werf Opinie 1 apr 2019
Leestijd: 2 minuten

De lentedagen in je kop

Dag 1

Ze kocht bloemen en schikte de lente in een vaas op tafel. Buiten zag ik bloesem in de bomen aan het water. Als haar haar voor haar ogen hing blies ze het opzij, wat niet echt hielp. De zonneschijn van de vroege lente scheen er langs, waardoor het glanzender was dan anders. Ze zette koffie. Ze grapte over dat ik een raar apparaat bezat, wat ik wel vond meevallen. Ze bracht me een beker, dampend vol en ik keek hoe ze thuis was in mijn huis. Volmaakt geluk.

Dag 2

Ik had nog een fiets staan bij mijn ouders. De fiets uit m’n middelbare schooltijd. In de handvatten nog het bange zweet van de op alle meisjes verliefde dertienjarige met puisten en een brilletje. Ik had ’m nooit meegenomen naar Utrecht toen ik ging studeren. Ik weet niet zo goed waarom. Mijn vader had de fiets uit de schuur gehaald en ’m nagekeken. Een schitterende fiets eigenlijk. Degelijk. Een oude Gazelle. Toen ik er mee wegfietste, zwaaiden m’n ouders me uit. Ik fietste er van Rotterdam-Zuid mee naar mijn huis in Rotterdam-West. Langs de Kuip, over de Erasmusbrug, dwars over de Coolsingel. Niemand maakte me wat.

Dag 3

Omdat ik alle barmannen van de stad ken en zij mij, krijg ik soms ergens gratis koffie. De eerste koffie van de lente op een terras is dan extra goed. Mijn zonnebril kon de lage stralen haast niet aan. Ik zag haar in de verte langs de singel aan komen fietsen. Ze zwaaide naar me en ik keek of iedereen wel gezien had dat ze naar mij zwaaide. Behendig stuurde ze de fiets de stoep op en met een soepele draai in een rek. Ze was het sierlijkste wezen dat ik ooit gezien heb. Zoiets verzin je niet, dacht ik bij mezelf.

Dag 4

Ik trok de gordijnen open en de zon was weg. Regen striemde tegen de ruiten aan. Haar bloemen gaven binnen nog wat lente af. De lente in Nederland is altijd maar een belofte. Stervende bloemen in een vaas. Ik moest met de trein naar Amsterdam. Harde wind joeg over het perron. Ik dacht aan de dagen ervoor. Hoe fijn ze waren geweest. Met zulke dagen in je kop kun je elke druppel en elk zuchtje wind verder wel hebben.

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.