Musical De Marathon nog voor het doek opent geslaagd

Vlnr rennen Michiel Nooter, John Buijsman en Dennis Willekens. / Dim Balsem

Recensie: De Marathon. • Genre: musical. • Producent: KemnaSenf. • Regie: Job Gosschalk (’t Schaep, Petticoat). • Gezien: Première zondag 19 maart, Nieuwe Luxor Rotterdam. • Beoordeling: 4 uit 5 (met een halfje extra voor de première-ideeën).

Je moest zondagavond wel een heel slecht humeur hebben, wilde je niet met een grote glimlach de Nieuwe Luxor binnenstappen. Campingsmoking, zo luidde de dresscode; terwijl premièregangers per post rugnummers met hun naam erop kregen opgestuurd. Zelden pakte de dresscode zo goed uit en werd het zo goed opgevolgd. Heel bekend Nederland verscheen in sportieve outfit, in welke vorm dan ook, in het theater.

Toeterend dweilorkest

Eenmaal binnen hollen bierbuikige mannen zwetend op loopbanden, zijn er start- en finishstellages, kleuren ballonnen de foyers in het geelpaars van de marathonlopers en word je ontvangen door een luid toeterend dweilorkest. Alles over de top en daarmee volgens velen geweldig. Kortom, nog voor het doek van de onvervalste Rotterdamse voorstelling opengaat, zit de stemming er prima in.

Gelukkig blijft het daar niet bij, want we komen natuurlijk voor een mooie show. De aankondigingsstem waarschuwt meteen maar voor een voorstelling die we qua lengte echt zullen moeten uitzitten en dat we ons aan een reeks ‘pleurisliedjes’ moeten overgeven. De toon is gezet.

Succesfilm

De Marathon is de theatervertaling van de gelijknamige succesfilm uit 2012 (regie Diederik Koopal). Qua Nederlandse films werden alleen Alles Is Liefde, Mees Kees en Alleen Maar Nette Mensen dat jaar beter bezocht, maar vooral de waardering was groot. De Marathon werd op het Film Festival Utrecht beloond met een Gouden Kalf (beste film).

Foto: Dim Balsem

Ruim 42 kilometer rennen in Rotterdam, daar draait het verhaal uiteindelijk om. Dat wordt gedaan door garagehouder Nico (John Buijsman) en zijn drie werknemers Kees (Michiel Nooter), Nico (Dennis Willekens) en Leo (Kees Boot met joekels van bakkebaarden). De vierde werknemer is de Turk met klompvoet Youssoef (Gürkan Küçüksentürk, in de film nog een Egyptenaar), die hen als oud-marathonloper klaarstoomt. Nico verzwijgt ondertussen een ziekte en de reden van de marathon als uitdaging is evenmin fraai: een belastingschuld van 40.000 euro. Een sponsor zal dit ophoesten als de finish wordt gehaald. Zo niet, dan is de garage voor de sponsor.

Lachen en natte ogen

De Marathon levert je een paar hilarische uurtjes op, maar tegelijkertijd een ontroerend verhaal wat op de première naast lachsalvo’s voor natte ogen zorgt. Natte ogen van publiek in een trainingspak, hoe gek of mooi wil je het hebben.

De cast (met ook Jelka van Houten, Lucretia van der Vloot, Jip Smit, Roosmarijn Luyten, Terence van der Loo en Robbert van den Bergh) is uitstekend op dreef. Geen Rotterdamse productie zonder John Buijsman natuurlijk. In de film had hij een klein aandeel, nu heeft hij als de garagehouder een hoofdrol. De beste zanger is hij niet, maar door zijn schitterende spel stoort dat nergens (niemand hijgt mooier dan hij).

Met respect voor de prima dames: het zijn de vijf heren met de grootste rollen die de show stelen. Met hun seksistische garagegrappen in plat-Rotterdams, met hun bierbuiktrainingen (Kees Boot holt in een leren jas), maar ook met de verschillende verhaallijnen die ze hebben. Zo zit Kees volledig onder de plak van zijn strenggelovige vrouw (Van der Vloot die mag uitpakken met een gospelnummer), ontdekt Leo dat zijn vriendin terugvalt in haar prostitueebestaan en komt Nico als stoere autotechnicus uit de kast. Hij valt voor Ken de sportwinkelnicht, een werkelijk schitterende rol van Van den Bergh die ook imponeert als de patserbuurman van Gerard.

Foto: Dim Balsem

Hoe het allemaal afloopt: ga vooral kijken en trek je trainingspak maar aan. Eerder dit musicalseizoen was Into The Woods al een pareltje, met De Marathon heeft het musicalpubliek er nog zo’n mooie productie bij. Deze show is eigenlijk ook geschikt voor ‘musicalhaters’: mooi verhaal, hilarische cast en ach, van de muziek van Thomas Acda houden we toch allemaal een beetje?

Twee pluimen

Daarmee zijn we gelijk bij twee afsluitende pluimen aanbeland. Acda heeft met zijn muziek iets uitstekends afgeleverd. Mooie liedjes, sterke teksten. ‘Je lichaam is een tempel, het ligt alleen even in puin’, gezongen door de marathonlopers, is er zo eentje. Maar ook een triest nummer, vertolkt door Jelka van Houten, hakt er aardig in.

De tweede pluim gaat naar Daan Wijnands. Hij heeft een bijzondere choreografie voor deze cast bedacht. Hier een daar komt een vleugje van de Grease-garage langs, maar vooral zijn bedenksels met loopbanden zijn origineel. Als de vier mannen besluiten écht hard voor de marathon te gaan trainen, zie je iets zéér fraais. In combinatie met de rockende live-band op het podium ging de zaal tijdens de première in elk geval helemaal los. Daar hielpen die trainingspakken natuurlijk goed aan mee.