Jeroen Haverkort Nieuws 28 nov 2017, 17:18

Leestijd: 3 minuten

Als levende reclamezuil op zoek naar werk

Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Het is een vraag die geregeld door het hoofd van Jos Miedendorp-de Bie spookt. Tien jaar geleden had hij een florerend familiebedrijf en woonde hij met zijn partner in een prachtige villa. Zijn man is inmiddels overleden en Miedendorp-de Bie zit financieel aan de grond.

Honderden brieven

Maar bij de pakken neerzitten doet Miedendorp-de Bie niet. Met zijn 64 jaar denkt hij nog niet aan zijn pensioen. Het enige wat hij wil is werken, iets wat hij zijn hele leven heeft gedaan. Honderden sollicitatiebrieven verstuurde hij en bij acht uitzendbureaus staat hij ingeschreven. Het leidde tot niets, waarop Miedendorp-de Bie besloot om met een sandwichbord (twee borden die aan elkaar zijn bevestigd met riempjes waardoor je hem ‘aan kunt trekken’ waardoor je boodschap zowel op je rug als buik staat) de straat op te gaan.

„Ik heb stapels met afwijzingen gekregen”, zegt de man uit Twello, een dorp dat ligt tussen Apeldoorn en Deventer. „Maar van de meeste bedrijven die ik aanschreef heb ik nooit wat gehoord. Degenen die wel de moeite nemen om wat van zich te laten horen zeggen tegen me dat ik overgekwalificeerd ben of niet in het profiel pas. Dat betekent gewoon dat ze me te oud vinden”, schampert hij.

Levende reclamezuil

En dus besloot Miedendorp-de Bie om het anders aan te passen. Als een levende reclamezuil prijst hij zichzelf aan. „In Amerika is het heel normaal om met een sandwichbord rond te lopen. Ze doen dat daar al sinds de jaren 20 en 30, toen de eerste grote crisis uitbrak.”

Zielig vindt hij zichzelf niet. Miedendorp-de Bie was tot 2007 directeur van zijn familiebedrijf dat hij verkocht aan een multinational. Samen met zijn partner André investeerde hij een groot deel in zijn villa waar het duo een galerie en koffie- en theeschenkerij wilde beginnen. „Daarvoor was toestemming nodig van de gemeente. Maar voor dat het geregeld was, waren ze twee jaar verder. In die twee jaar hebben we wel investeringen gedaan, maar waren er geen inkomsten. We gingen midden in de crisis open, twee jaar te laat. Het heeft daardoor nooit gelopen.”

Schulden

De schulden liepen op en ze moesten hun villa verkopen van de bank. „De waarde was 1,5 miljoen euro, maar we kregen er maar 625.000 euro voor. De huizenmarkt lag inmiddels ook op zijn gat. Maar goed, met de AOW en het pensioen van André zouden we in een sociaal huurappartementje van onze oude dag gaan genieten. Maar drie maanden geleden overleed André. Ik bleef achter met onze restschuld en belandde in de bijstand. Mijn vaste lasten zijn nu hoger dan mijn inkomsten.”

Het is opmerkelijk hoe positief Miedendorp-de Bie zijn verhaal doet. „Ik verbaas mezelf daarover eigenlijk ook wel”, bekent hij. „Natuurlijk mis ik André, maar ik heb 45 mooie jaren met hem mogen beleven.”

Statement

Maar positief ingesteld of niet, er moet brood op de plank komen. Door zijn sandwichbord wordt de kwieke zestiger in ieder geval nu wél opgemerkt. Mensen nemen foto’s van Miedendorp-de Bie en hij is een bescheiden hit op social media. Als hij in Deventer en Apeldoorn loopt, hoort hij woorden als dapper en stoer. Zelf voelt Miedendorp-de Bie zich helemaal niet zo. „Ik wil gewoon werken en dit werkt beter dan e-mails en brieven sturen, omdat dit persoonlijker is. En het helpt, want ik heb al een paar gesprekken te pakken. Ik verwacht binnenkort een baan te hebben. Toch ga ik nog even door, ook om een statement te maken richting de overheid. Zij vinden dat 65-plussers ook aan het werk moeten als ze dat willen. Ik ben het daar helemaal mee eens, maar dan moet je wel het goede voorbeeld geven en kansen op de arbeidsmarkt creëren voor deze groep.”

In de trein van Apeldoorn naar Almelo #treinleven pic.twitter.com/tt1JkZOHNi

— Pieter Arends (@pieterarends) November 25, 2017