Iris Hermans Binnenland 4 aug 2016, 10:05

Leestijd: 4 minuten

Met Amsterjan door de Jordaan, bier hoort erbij!

Amsterjan geeft tours door de stad, bier bij Jos van De Twee Zwaantjes staat áltijd op het program.

Nummertjes

Ooit kreeg hij als rockzanger menig meisjesslip naar zijn hoofd geworpen in Alkmaar en omstreken, tegenwoordig zijn het dan wel geen onderbroeken meer, maar heeft hij nog steeds ‘best wel wat sjans van de vrouwtjes’ tijdens zijn rondleidingen door de stad. De laatste tijd weer wat meer, verklapt hij, maar helaas voor de dames die wel zin hadden in een nummertje met deze oude rocker met zijn ruige baardje en bruine Bambi-ogen, sinds twee jaar is hij gelukkig getrouwd. „Ik was wel een beest, hoor…” Nummertjes zíngen doet hij gelukkig nog altijd. Jan Tervoort (44) geeft als Amsterjan ‘troubatours’ door de stad. Een veelzijdig man, die Jan. Hij is stadshistoricus, zanger, criticus, schrijver en verteller ineen.

Kleine jongetjes

Bewapend met zijn gitaar en gesmeerde keel, leidt hij groepen rond en vertelt hij over de geschiedenis en architectuur ‘met humor en muziek’. Bier hoort erbij en vaste prik is een bezoekje aan café De Twee Zwaantjes, een begrip in de Jordaan en waar mede-eigenaar Jos Dans achter de tap staat. Zestig jaar is deze vrolijke kroegbaas, al zou je hem maximaal 45 schatten. „Mannen blijven altijd kleine jongetjes, hè”, verklaart hij, „alleen het speelgoed wordt duurder.” Zijn aanstekelijke bulderlach vult het kleine etablissement, waar maximaal 42 mensen in kunnen. Officieel tenminste.

View this post on Instagram

A post shared by Gijs Bouws (@gbouws)

Veel lachen

Veel lachen en genieten van het leven, is zijn motto. En heel veel bier en mopjes tappen. Hij is overigens vrijgezel en leuke vrouwen altijd welkom aan de bar van ‘het oudste zangcafé van de stad’. Het nummer ‘Zij gelooft in mij’ hoort hij het liefste van Jan en Jos tapt op zijn beurt de beste biertjes van de stad voor hem. Ja, deze twee kunnen lezen en schrijven met elkaar. Met uiteraard een lekker biertje erbij. Maar niet van die moeilijke speciaalbiertjes, „als het maar nat is.” Dit jaar viert hij als Amsterjan zijn tiende verjaardag en aan de bar bij Jos blikt hij terug. Met een biertje, want ook al heeft de Westertoren nog geen twaalf keer geslagen, „in de kroeg drink je bier, punt.”

Instant verliefd

Twaalf jaar geleden kwam hij hier en hoewel zijn vader een hekel had aan Ajax en Amsterdam, werd Jan instant verliefd op de stad. Alles wilde hij erover weten, liep uren door alle straten, kocht boeken en op een dag had-ie het: ik word gids! Maar ja, hoe val je op? Met zijn stem natuurlijk, want ondanks zijn wilde jaren in de bands Ratrace en Legend, was hij het zingen nog lang niet verleerd. „Ik ben niet het zoveelste studentje dat vertelt over geveltjes, ik maak echt een verschil.” Om daad bij woord te voegen, zet hij ‘De afgekeurde woning’ van Johnny Jordaan in. Jos luistert met open mond, „het blijft elke keer mooi.” Behalve wanneer hij dit nummer op zaterdagochtend met een groep van dertig voor zijn huisje staat te blèren, lacht hij, „dat flikt-ie elke keer weer.”

View this post on Instagram

A post shared by LISA STORM (@lisastorm)

Historicus

Acht jaar geleden besloot Jan op een nacht dat hij geschiedenis wilde studeren. „Het was dezelfde nacht dat mijn vader overleed, maar dat wist ik toen nog niet.” Zijn vader was ook historicus. Toeval? „Mijn leven bestaat uit toevalligheden, ik rol van het een in het ander.” Hij studeerde cum laude af en kreeg zelfs de burgemeester op bezoek, „net zo’n kettingroker als ik, die klik was er meteen.”

Blijvertje

Ondanks dat hij er niet is geboren, kent Jan Amsterdam, voélt hij als Amsterdam. Zo blowde hij met Ramses Shaffy op de trappen van café Eik & Linde en begaf zich in de kunstenaarskringen. „Ik heb geleefd, gefeest, drugs gebruikt, in de goot gelegen en ben altijd weer opgestaan.” Amsterjan bleek een blijvertje, „ik ben nog steeds net zo verliefd op Amsterdam als twaalf jaar geleden.” Bij Jos komt hij graag, op drukke zaterdagen soms wel vijf keer op een dag met zijn groep. Soms belt Jan zijn maatje van tevoren op, vervolgt de kroegbaas. „Ik heb nu een paar hele mooie exemplaren, zegt hij dan.” Of hij neemt twee écht mooie vrouwen mee, „maar vaak weet ik eigenlijk wel dat het weer een groep rollators is, zeker als hij zegt dat-ie wat vertraging heeft…”