Leven als God in Frankrijk

Een week of drie geleden verhuisde ik vanuit mijn ouderlijkhuis naar een flat. Talloze dozen verhuisden met me mee. Het viel me op dat ik enorm veel spullen heb en daar maar weinig van gebruik. Hetzelfde geldt voor mijn huisgenoot, wat resulteerde in een appartement bomvol met spullen. Het zette me aan het denken. Wat als ik al mijn spullen weg zou gooien, op mijn bed en wat kleren na?
Geen onnodige spullen, nooit meer iets kwijt zijn en bovendien: een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Althans, zo beschrijft Mari Kondo (KonMari) dat, in haar ‘life-changing magic of tidying up’-opruimmethode. Ook wel KonMari-en genoemd. Ja, de methode is inmiddels al zó populair dat het zijn eigen werkwoord heeft gekregen. In haar boek, dat in meer dan 25 landen verkocht wordt, beschrijft ze hoe je je huis opgeruimd en georganiseerd kan houden. De achterliggende gedachte is echter het belangrijkste. Volgens KonMari leven we in een consumptiemaatschappij waarin we steeds maar meer kopen en dat vervolgens weer bewaren. Zó veel, dat we niet meer doorhebben wat we nou eigenlijk bezitten en moeten koesteren. De eerste stap is dan ook weggooien en opbergen, waarbij je jezelf de vraagt stelt ‘does it spark joy?’ bij alles wat in huis staat. Een gedachte waarin ik mezelf kan vinden. Want hoeveel geef ik nou eigenlijk om die nieuwe broek? En waarom heb ik die klok gekocht waar ik nooit op kijk? Allemaal geeft het me geen bijzonder blij gevoel. Weggooien dus.
Anderzijds is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Wat als ik een feestje heb en het cadeautje wil inpakken? Plakband, inpakpapier, strikje, kaartje erbij en een pen is dan wel handig. Dit levert je ook weer een kasten vol met spullen op. En wat als ik een huis vol gasten heb? Waar moeten zij zitten, op de grond? Wat zou ik moeten doen met een grote lege ruimte in mijn appartement, dat is ook maar niks, toch?
Wat als ik zou leven als een nomade? Een tas inpakken en ready to go. Een minimalistisch bestaan geeft misschien wel veel meer voldoening dan al dat materialistisch bezit. Life at its purest.. Waarschijnlijk leef ik dan pas écht als een God in Frankrijk. Misschien ga ik binnenkort toch maar eens een poging wagen om te leven volgens de KonMari-methode. Alle onnodige, niet blijmakende spullen de deur uit. Of misschien kan ik het doneren aan mensen die er wél blij van worden. Dat vind ik ook wel een mooie gedachte.