Het monster dat angst heet.

‘Op een kerstmarkt in Bremen is een vrachtwagen ingereden op mensen’. Een nieuwsbericht en: BAM daar is hij weer terug. Hij was net getemd en teruggestopt in zijn hol. In een klap was hij terug. Hij gaat tekeer in de wereld. OP sociale media doolt hij het liefste rond. Via het scherm komt hij in steeds meer harten binnen en vreet mensen van binnen op. ANGST. Angst voor een aanslag, angst dat de relatieve veilige wereld die wij kennen voorgoed verdwijnt. Amerika, Turkije, Frankrijk, België, vele andere landen en nu misschien Duitsland. Zij zijn ons voorgegaan.

Wie gisteravond twitter en facebook bekeek zag hoe het Nederland in zijn greep krijgt. Reisbureaus krijgen de ene annulering van een kerstmarkt na de andere binnen. Mensen vragen zich af wanneer Nederland aan de beurt is. Het is een kwestie van wachten wanneer het onze tijd is. En die tijd lijkt steeds dichter bij te komen. En waarschijnlijk is dat ook zo. Nederland zal niet in staat zijn alle aanslagen tegen te houden, dat klopt. Maar angst helpt hier niet. Angst is alleen een nuttige emotie als we daardoor iets aan het dreigende gevaar kunnen doen. En wij gemiddelde Nederlander zijn daar niet toe in staat. Wij zullen de inlichtingendiensten en de overheid moeten vertrouwen dat zij hun werk goed doen. Net zo goed als dat ze tot nu toe gedaan hebben. Bedankt daarvoor.

Angst zorgt er wél voor dat wij wantrouwend worden tegen de verkeerde mensen. Dat we mensen over een kam scheren. Kortom, angst treft de verkeerde mensen, mensen die hier niet voor hebben gekozen. Maar het grootste slachtoffer van angst ben jezelf. Er zijn mensen die menigtes mijden, die niet langer durven te reizen over Utrecht Centraal. Die zeggen dat je het beste risico kunt verkleinen om slachtoffer te worden van een aanslag. Ondertussen grijpt angst om zich heen. Het is een onvoorspelbaar monster dat steeds groter wordt.

Maar lieve mensen, dat laten we toch niet toe met z’n allen? Als ik naar de kerstmarkt wil, dan ga ik. Als ik naar een festival wil, dan ga ik. En ja, natuurlijk ben ik bezorgd, maar niet meer dan dat. Ik wil mijn eigen leven leiden en laat niet toe dat het monster dat overneemt. Angst is een terrorist op zichzelf. Dus monster, ga weg, ga terug in je hol. En ik hoop dat je koest bent voor een lange tijd, voordat je weer op de deur klopt.