Wakker worden!

Een klein kind dat schreeuwt en huilt voor een ijsje terwijl aan de andere kant van de wereld een kind van dezelfde leeftijd schreeuwt en huilt omdat hij zijn ouders verloor in de oorlog, omdat hij eenzaam is, omdat hij zich niet meer veilig voelt. Tranen die duizend harten doen breken, die een ondraaglijke pijn verbergen. Maar de pijn van de ene is niet hetzelfde als die van een ander.
Wanneer sliep jij met een onveilig gevoel? Wanneer had je het gevoel dat je elk moment het leven zou kunnen ruilen voor de dood?

Wij kunnen ons hoofd laten rusten op een kussen, onze ogen sluiten en al onze zorgen zijn meteen verdwenen. Maar we zijn niet de enige op de wereld. Wij zijn egoïstische wezens, die zullen blijven jagen totdat wij onze secundaire behoeften kunnen vervullen, ook al gaat het ten kosten van een ander.

"Where is the humanity?"

Is die compleet verdwenen van de aardbodem? Of hebben we die diep begraven? Uit angst? Angst dat wij niet meer kunnen genieten van het leven? Of hebben wij het o-zo druk om nog aan onze medemens te denken? Zijn wij echt nog zo onschuldig en puur als voorheen terwijl wij oordelen voordat we de waarheid zien?

Natuurlijk zijn er mensen die er wel aan denken, die zich wel inzetten zodat ze anderen kunnen helpen. Wij samen kunnen zoveel betekenen voor de wereld. Wij kunnen iemand anders dolgelukkig maken of juist intens veel pijn doen.
Ik wilde jullie en mezelf herinneren dat wij de enige schepsels zijn op aarde die de wereld kunnen veranderen. Sommige mensen hebben een geloofsovertuiging en andere niet, maar iedereen gelooft dat ieder mens geluk en veiligheid nodig heeft in het dagelijks leven.
Dit kan werkelijkheid worden, maar daar hebben we elkaar voor nodig.