Ik. ben. niet. verliefd.

Ik ben niet verliefd.

Ik. ben. NIÉT. verliefd.

Ik ben zojuist door de kou naar de Vershal gefietst om kaasjes te halen.
Ik herhaal; door de kou, en gefietst. Zoveel tijd had ik niet eens. En voor die ‘belangrijke’ kaasjes wilde ik zonder enige twijfel ook nog eens €60 betalen.
Maaarr, ik ben niet verliefd hoor.

Ik ging geitenkaasjes halen omdat 2 mensen (waarvan ik er toevallig 1 ben) dat heel erg lekker vinden.
En omdat die 2 mensen vanavond met elkaar hebben afgesproken. Maar het is geen date, hoor.
Vooral en zéker dat niet, want dat heb ik vorige week nog duidelijk gezegd. ”Dit is geen date.” Zodat ‘ie het even weet.
Maar die geitenkaasjes die móesten, “koste wat kost”, mee vanavond.
Maar, ik ben dus niet verliefd.

Ik koos de lekkerste kaasjes uit, en dat was moeilijk!!! 20 verschillende ogenstrelende smeuïge glimmende keuzes… Combinaties van ingrediënten die ik nog niet kende!
Help! Hoe dan? HOE DAN moet ik hier uit kiezen?? En.. hoeveel? Ik zou ze alle 20 wel willen kopen, want ja, ik wil gewoon lekkere geitenkaasjes meenemen.
Maar met 20 kaasjes in m’n handtas gelooft natuurlijk niemand meer dat ik niet verliefd ben…
Waar ligt die grens van geloofwaardigheid dan?
3 leek me een mooi acceptabel en geloofwaardig aantal. Dus ik koos er 4.

Met het enthousiasme van een kind in de snoepwinkel wees ik m’n eerste kaasje aan.
„Hoe groot mag het stukje zijn?” „Doe maar wat” mompelde ik gehaast, terwijl mijn ogen alweer het volgende kaasje uitzochten.
Toen ik na m’n 4 keuzes verstond „Dan wordt het €60 alstublieft”, was het énige wat door mijn actieve werkgeheugen heen ging; “Goh, gelukkig is m’n stufi net binnen.”
Dacht ik ook maar één moment “Dat is wel ERG veel, klopt dit wel? Zal ik het even navragen? Heb ik het verkeerd verstaan? Dit is toch beláchelijk, voor 4 stukken kaas?? Ik ga wel naar de Albert Heijn!!” ?
Nee hoor, dat dacht ik allemaal niet.
Ik had m’n pasje al in m’n hand, en was hoopvol en vastbesloten om vanavond (op onze niet-date) indruk te maken met deze lekkere (peperdure) kaasjes.

Vervolgens zag ik het bedrag in het schermpje van het pin-apparaat; €16,00.
Ohja, dat klinkt aannemelijker.
Voelde ik me opgelucht?
Nee hoor. Ik wilde alleen maar die kaasjes meenemen voor vanavond… voor bij de wijn… bij hem thuis… om indruk te maken… op onze niet-date.

Ik ben overduidelijk niet verliefd.

(inmiddels zijn we al 4 maanden samen)