Tik, tak, tik, tak..

Het tikken van de klok,
het vertakken van de tijd.
Op het ritme van de dag,
worden melodieën begeleid.

Tik, tak, op de maat,
zoeken wij houvast.
Plannen, afspraken, ‘kom nooit te laat’,
maar stiekem is de tijd een last.

De grote wijzer, de kleine wijzer,
een eigenwijs bestaan.
Ze denken ons de tijd te geven,
terwijl momenten vanzelf ontstaan.

Ieder uur hetzelfde rondje,
draait de grote om de kleine heen.
Met een grote grijns om 10 over 10,
als een ezel steeds tegen dezelfde steen.

De wijzers hebben vaak de kracht,
om momenten op te jagen.
Nooit staan ze eens stil, nog niet 1 minuut,
om zich iets af te vragen…;

”Zijn wij wel écht wijzer?
Of marionetten van de klok?
Want als de batterijtjes leeg zijn,
zijn wij slechts een grote, en een kleine stok.”

Seconden en minuten,
verstrijken stuk voor stuk.
Waardeloze eenheden,
fictief verbonden aan geluk.

Tik, tak, tikt de tijd,
het heden naar verleden.
Wie vasthoudt aan dat ritme,
zal nooit in vrijheid leven.

Tik, tak, tikt mijn hart,
lekker in zijn eigen maat.
Ik vertik het om mijn levenslied,
te zingen in een melodie,
die altijd maar op tijd is.

Ik kom liever te laat.