Ook maar mensen

Met een knoop in mijn maag reageer ik op een Facebookbericht waarin een brief wordt geschreven aan de vluchtelingen in Nederland. Op een cynische manier wordt hierin excuses aangeboden voor de slechte situatie in AZC’s en wordt gezegd dat het begrijpelijk is dat alle vluchtelingen ontevreden zijn. Ik ben boos, heel boos. Al maanden erger ik mij aan al deze negatieve berichten maar ik besluit dat het nu een keer klaar moet zijn.

Zelf heb ik twee jongens uit Syrië leren kennen tijdens een schoolproject over Migratie. Mede door hen heb ik ook de mogelijkheid gekregen om eens langs te gaan in zo’n AZC en wat blijkt: ze hebben werkelijk niks. Ze slapen met zes personen op een kamer en hebben daarbij een tv zo groot als een fotolijstje, niks flatscreen. Het gebouw waar ik was werd doordrongen met een geur van zweet en oosterse specerijen en het trappenhuis zat vol met mensen die zich dood verveelde. En wat denk je? Je hoort niemand klagen. Deze mensen zijn zo dankbaar voor wat ze hebben, ook al is dit dus bijna niks, daar zouden wij nog wat van kunnen leren.

Ik ben ook nog nooit zo gastvrij ontvangen als daar. Met niks proberen ze er toch alles aan te doen om je welkom te laten voelen. Veel mensen in Nederland doen precies het tegenovergestelde, ze hebben alles maar vluchtelingen zijn absoluut niet welkom. Diep triest.

De indruk die zo veel mensen van vluchtelingen hebben, de indruk dat ze crimineel zijn en ondankbaar, is zo fout. Ik vind het jammer dat een filmpje waarin twee vluchtelingen klagen over de tijdelijke opvang in Nederland rondgaat op Facebook. Ik vind het jammer dat meneer Wilders deze vluchtelingen afschildert als criminelen. Ik vind het jammer dat mensen op Facebook onwijs negatieve berichten over vluchtelingen plaatsen zonder dat ze ooit een goed gesprek met zo’n vluchteling hebben gehad. Ik vind het bovendien jammer dat er zo veel mensen zijn die hun mening op de bovengenoemde dingen baseren.

Nu heel Nederland zich zorgen maakt over aanslagen die steeds dichterbij komen, maak ik me zorgen om mensen die de grenzen willen sluiten, want deze vluchtelingen zijn voor precies het zelfde probleem op de vlucht. Ze ervaren de pijn en angst waar wij alleen nog maar voor vrezen, het zijn ook maar mensen.