Dat is een compliment waard

Mijn zusje is bloedmooi. Echt een ontzettend knappe jonge vrouw, al zeg ik het zelf. Ik zeg dat als broer natuurlijk regelmatig tegen haar. Het is tegenwoordig helaas echter eerder een uitzondering als een vreemde dat ook tegen je zegt.
Laatst reisde mijn zusje weer eens naar Amsterdam, onderweg naar haar werk. Die ochtend had ze een kleine discussie gehad met onze moeder, waardoor ze erg ontdaan in de trein zat. Later vertelde ze me wat ze had meegemaakt tijdens die reis. Toen mijn zusje in de trein zat, stapte er onderweg nog een leuke, jonge meid in de trein. Het meisje keek de hele tijd heel vriendelijk naar mijn zusje, waarop mijn zusje vriendelijk terug lachte. Wanneer mijn zusje opstaat om uit de stappen, houdt het meisje mijn zusje tegen: “Sorry, misschien lijk ik nu op een creep, maar wat ben jij mooi! Je ogen, je wenkbrauwen, je gezicht!”. Mijn zusje, volledig van haar à propos gebracht: “Wow…! Wat lief dat je dat zegt! Jij bent ook heel mooi!”. Mijn zusje struikelde van verwarring even toen ze uitstapte en moest samen met het meisje hierom lachen. Het meisje vervolgt haar reis en mijn zusjes dag is onverwachts toch nog goed begonnen. Ze liep met een glimlach naar haar werk en verkocht die dag ineens aanzienlijk meer dan normaal.
Ik wil dit kleine, maar betekenisvolle moment delen met jullie, omdat ik denk dat dit een kerngedachte bevat over hoe wij met z’n allen met elkaar om moeten gaan om deze grauwe, narcistische, individualistische wereld een klein beetje beter te maken. Hoe vaak heb je iemand afgekraakt, hardop of gewoon in gedachten? En hoe vaak heb je iemand dan eigenlijk een echt compliment gegeven? Juist… vast niet zo vaak. Dit zijn juist de kleine dingen die de wereld kunnen veranderen. Niemand praat nog met elkaar, alles gaat via de app of andere sociale media. Iedereen zit tegenwoordig met oordopjes naar een vaag scherm te kijken als een soort zombie. Een glimlach kan er tegenwoordig niet meer van af. Kijk hoe 1 compliment de dag van mijn zusje zo positief heeft veranderd. Moet je nagaan als we dat met z’n allen doen, elke dag! Hoe zou de wereld er dan uitzien? De honger zal er vast niet mee opgelost worden en wereldvrede krijgen we er ook echt niet mee, maar de wereld wordt er wel beter van. Vooral op lange termijn. We komen nader tot elkaar, we brengen iets meer menselijkheid terug in deze tijd van individualisatie waar iedereen uit elkaar wordt getrokken door de media. Geef elkaar een compliment, het is het echt waard!