In de Leer in de Gilde.

Ik schijn enorm geluk te hebben, geboren in Nederland in de laat 20ste eeuw. Ik mocht zelf in angstzweet kiezen tussen opleidingen waarvan ik niet kon weten hoe ze echt waren, werd mij gevraagd een inschatting te maken over mijzelf, een beroep en een opleiding. En dat terwijl ik nog in ontwikkeling was, en al helemaal geen inzicht had in alle mogelijke beroepen en opleidingen. Onzekerheid, paniek, stress en een depressie als gevolg van verkeerde inschattingen tot gevolg. Vervolgens mag je met dat als rugzak uitzendklusjes, al dan niet zo genoemd, af. Elke keer weer een ander beroep proberen uit te oefenen, en snel genoeg weer weg zodat je het vak niet daadwerkelijk kan leren. En intussen wordt je aan alle kanten lekker gemaakt met dromen over mooie huizen, verre reizen, dure apparaten en leven vervullend werk.
Als ik dan kijk naar die ‘’duistere’’ middeleeuwen, dan denk ik wel eens, ja het was niet perfect, maar hebben we niet een roedel aan baby’s met het badwater weggegooid?
Stel je voor, Je werkt als kind bij je ouders in hun ambachtelijk bedrijf, bijvoorbeeld als kleermaker. Van kinds af aan help je je ouders met het opknappen van allerlei kleding, zoals jij leert van je vader zoals hij leerde van de zijne. Zo bouw je door op generaties van ervaring.
Wanneer je wat ouder bent, mag/moet je ergens officieel in de leer. Een goede kans dat je leerjongen wordt bij je ouders of hun collega’s. Maar het blijkt dat je echt niet tegen dat gepieterpeuter kan, en geneigd bent kieskeurige klanten af te snauwen. Een beetje ouder ziet dit gebeuren en zal je misschien in de leer laten gaan bij een leerrooier. Afgebakend van dierenhuiden leer maken. Je hebt er zelf niet veel over te zeggen, of over te stressen.
Na enige tijd intensief te hebben geleerd van de meester leerrooier, mag je je meesterproef doen. Je tovert een aantal lastige dierenhuiden om tot nette, gelijke lappen leer. Je bewijst dat je dat kan doen, want dat is je vak. Of je nog meer kan is niet relevant. Als blijkt dat je dat kan doen, mag je je eigen bedrijfje beginnen. De Gilde stelt regels op over kwaliteit en prijzen, en jij hoeft niet over allerlei andere zaken druk te maken. Je weet wie je bent en wat je doet. Over rijk of beroemt worden fantaseer je nog niet eens, je hebt wel wat beters te doen, zoals leer rooien. Misschien ben ik wel raar dat ik hier zoveel goeds in zie hoor. Ik heb niet voor niets mijn diagnose, maar is die droom van zekerheid nou echt alleen iets van autisten?