Ballade van de eenzaamheid

leokroonen 30 sep 2015

De vraag komt met enige regelmaat voorbij: waarom ik geen relatie heb. Ik grap dan meestal dat het niet meer gaat gebeuren en ik alleen oud zal worden. Daaropvolgend krijg ik standaard opbeurende reacties die op mijn uiterlijk slaan. Op zulke momenten is er duidelijk sprake van een miscommunicatie.

Ik bedoel namelijk heel iets anders. Als ik een dergelijke opmerking maak, heb ik het niet over mijn uiterlijk. Ik zeg helemaal niet dat ik slecht in de markt lig (want dat weet ik niet eens). Ik bedoel niet dat ze me niet willen, ik bedoel dat ik ze niet toelaat.

Onlangs werd mijn eeuwige vrijgezelle bestaan weer eens benoemd. “Je hebt gewoon bindings- of verlatingsangst net als ik”, zei een vriendin stellig. Even voelde het alsof ze me iets wilde aanpraten. Een kwaaltje, een onherstelbaar gebrek. “Nee joh”, zei ik. En probeerde het onderwerp over te slaan met “Ik ben gewoon niet snel onder de indruk”, een strategie die doorgaans prima werkt. Maar daar nam deze vriendin geen genoegen mee. Ze begon het een en ander te vertellen over haar liefdesgeschiedenis en haar manier van handelen daarbinnen. Hierdoor moet ik nu toegeven: ik durf de liefde niet aan.

Ik zeg dit soort dingen natuurlijk niet graag hardop, want wat je niet benoemt dat is er niet. En zo blijf ik ongedeerd. Maar ondertussen besef ik me: ik ben een lastig mens. Misschien is het angst, misschien ben ik bang dat ik te veel moet inleveren, dat ik de ruimte kwijtraak die ik nodig denk te hebben. Gebrek aan concrete toekomstplannen kan het natuurlijk ook zijn. Een andere mogelijkheid is dat ik niet weet wat ik mis.

Hoe het ook zij, ik ben de dupe van mijn eigen probleem.

Ik vind het zelf ook raar, want ondertussen ben ik wel nieuwsgierig naar mezelf als levenspartner. Zou ik ziekelijk jaloers zijn? Een zeikerd? Of een verschrikkelijke romanticus? Ik zou willen weten of ik scheten durf te laten in het bijzijn van mijn liefste en of ik met de deur open durf te poepen. Ik betwijfel het, maar ik zou het wel willen weten. Maar aangezien ik zo’n lastig mens ben en voor mezelf al heb besloten dat ik niet mag liefhebben, een ander mij niet mag liefhebben en ik hierdoor alleen oud zal worden, stop ik de fantasieën en bevragingen weg. Om op die manier door te kunnen met mijn eenzame bestaan.