De Smartverslaving

Leen Smit 19 aug 2016

Ik schat dat de smartverslaving zo langzamerhand wereldwijd om zich heen slaat, met uitzondering van Noord-Korea is dit virus inmiddels overal volop actief.
Vorig jaar al zag ik de ellende van deze verslaving bij een jong stel dat gezellig aan het tafeltje zat naast mij in een restaurant. Hun drankje hadden ze al besteld en beiden zaten verslaafd naar hun smartphone te kijken, recht tegenover elkaar. Het verliefde stel wisselde geen woord en toen de ober het eten bracht werd de smartphone naast het bord gelegd, lachwekkend; beiden gelijk. Ze zouden zo aan de Olympische Spelen mee hebben kunnen doen, echt een kunststukje. Zo af en toe namen ze een hap maar de smartvirus bleef actief. Plotseling aktie: de jongeman vroeg iets aan de jongedame, die daarop haar smartphone pakte en nee schudde. Met één lenige greep dook hij over de kleine tafel en graaide de smartphone uit haar handen. Ze sprong op begon te schelden en rende weg. Het hele restaurant genoot van de scene die deze keer eens “echt” was en niet gespeeld door acteurs. De jongeman bleef verbijsterd achter en vroeg de rekening en verdween daarna ook van het toneel. De virus had zijn werk gedaan.
Deze week zat ik met mijn vrouw in de ontvangst ruimte van een ziekenhuis. Links zat een man te wachten bij de baliemedewerkster kijkend en scrollend op zijn smartphone. Rechts zaten ook twee smartverslaafden naar hun smartphone te staren. Ik stootte mijn vrouw aan en zei lachend; Die zijn ook besmet, waarna ik een boze blik kreeg van mijn vrouw, die eigenlijk jaloers was dat zij niet even kon scrollen over haar overvolle facebook pagina.
Buiten gekomen liep een jongedame ons bijna omver, want ze keek niet waar ze liep maar keek al lopend op haar smartphone en praatte er ook nog bij. Je weet niet wat je hoort of ziet, het is net of je naar een film kijkt.
Nu de smartverslaving inmiddels overal om zich heen grijpt levert dat ook af en toe mooie plaatjes op. Ik kan ze hier niet plaatsen maar ik kan u verzekeren ze zijn mooi. Een vol treinstation met mensen die bijna allemaal besmet zijn en op hun smartphone staren.
Wat ben ik gelukkig met mijn Samsung anno 2000 zo groot als een kippenei. Niks scrollen, niks twitter, niks facebook, alléén bellen of een sms-je sturen, want méér zit er niet in en daar is die ook voor. Natuurlijk ben ik ouderwets, dat heb ik al meerdere keren gehoord maar ik ben gelukkig nog niet besmet met het smartvirus en hoef dan ook niet naar de smartverslavingskliniek om af te kicken.