Ik ben een skelet en een anorexia slet

Kaylee Laurens 5 feb 2016

"Hé skelet!"

"Anorexia slet!"

"Eet jij überhaupt wel? Je kotst zeker al je eten uit?"

"Wauw, ik zie gewoon je botten."

Even een greep uit opmerkingen die ik gedurende mijn leven naar mijn hoofd heb gekregen. Ik ben achttien jaar en dus een groot deel van mijn nog korte leven kind geweest. Een klein meisje confronteren met haar lichaamsbouw. Het doet pijn.

Op de basisschool werd ik al continu door klasgenootjes opgetild. Bij vriendinnetjes thuis voelde ik de keurende ogen van de moeders over mijn lichaam gaan. "Krijg je wel genoeg te eten thuis?" Op de middelbare school werd langzaam maar zeker het fenomeen anorexia bekent. Voor sommige mensen, docenten en leerlingen, was een dun meisje in haar puberteit een makkelijk optelsom, zij heeft anorexia. Roddels gingen er door school. "Ze kotst al haar eten uit in de wc’s."

Het doet pijn om alsmaar opmerkingen over mijn lichaam te krijgen, ook al zijn deze soms verpakt met een glimlach en compliment. "Oh wat ben je licht!" "Je bent zo mooi slank!" "Met zo’n figuur staat jou alles." Schijn bedriegt, ik zal de magische bubbel moeten laten knappen. Niet alles staat mij. Regelmatig kijk ik in een paskamer naar mijn spiegelbeeld en concludeer dat ik wederom te weinig tiet heb voor een geinig bloesje of jurkje. Al snel zie ik er jongensachtig uit. Vrouwelijkheid is in mijn bikini soms ver te zoeken. En ga zo maar door. Slank zijn is niet perfect, vol zijn is niet het einde van de wereld.

Een vrouw of meisje beoordelen op haar lichaam. Stop er mee. Hoewel slanke vrouwen niet veel lichaam hebben, zijn ze toch compleet en echt. Ze hebben darmen, een lever, een maag, spieren, een hart en gevoel. Ja echt, dat gevoel paste er nog net bij in dat ieni-minie lichaampje. Slanke vrouwen zijn niet zuur, net zo min als volle vrouwen lui zijn. Slanke vrouwen eten niet als konijnen, net zo min als volle vrouwen eten als zwijnen.

Nu ik klaar met schrijven, en mijn plicht als skelet heb volbracht, ga ik weer blij naakt door het huis huppelen. Mijzelf bewonderen in de spiegel en volle vrouwen uitschelden voor varken. Dat is immers wat alle dunne, onechte en abnormale vrouwen doen.