Festivals voor iedereen

Joëlle Burger 22 mei 2017

Eens was ik met mijn vader naar een festival. Althans het was met mijn vader, dus handje in handje liepen we samen naar het festival. Awkward, ik ben allang in de 20, maargoed. Tasje mee, stevige schoenen aan, brood gesmeerd en pakje drinken mee en daar gingen we. Ja hoor het begon allemaal al bij het station in Bodegraven. Overvol, druk met gillende mensen, en dan nog niet eens over station Zwolle gesproken.
Enfin, wij tussen de menigte geduwt en op naar het festivalterrein. Eindelijk daar aankomend kwamen we snel binnen! (is ook makkelijk bij zo’n gratis feest!). En je gelooft het of niet maar iedereen wordt nauwlettend gecontroleerd en wij worden met geen vinger aangeraakt! Kortom met papa hand in hand kom je tenminste niet in het trammelant.
Althans totdat het een half uur later was en enorm donker werd. Het ging regen, de wind waaide door de bomen en de donder en de bliksem sloegen aan. Maar er was een verassing want mijn zus en haar vriend (wonend aan de andere kant van het land, die ik nooit zie), stonden opeens achter ons!!! Zo dichtbij wauw! Maar even naast dat gelaten. De regen werd storm, de donder werd bliksem en de menigte werd angstig en paniekerig.
Niet overdreven maar het werd letterlijk een ravage van mensen die als een kip zonder kop door elkaar heen bonsde. Muziek was direct al uit en zelfs de artiesten waren gevlucht.
Maar ondanks alle chaos was ik blij. En weet je waarom? mijn zus stond naast mijn zij!