Bloedfanatiek

Gedurende mijn leven heb ik misschien wel de meest egocentrische leefstijl ontwikkeld. Hoewel ik hier niet altijd zelf schuldig aan ben geweest – vingers wijzen naar mijn genen, mijn ouders en wellicht de druk van de samenleving – in de loop der jaren heeft de verantwoordelijkheid zich ongemerkt in mijn handen genesteld. Mensen vragen me wel eens waarom ik zoveel sport per week. “Puur voor de lol,” antwoord ik meestal eerlijk, zonder daarbij het woord verslaving te schuwen. Onder invloed van oppeppende doses adrenaline en dopamine, haal ik elke dag plezier uit mijn trainingen. Hoewel ik ook degene ben die moet dealen met de vele frustraties, kan vooral ik – en meestal ik alleen – met volle teugen genieten van mijn successen. Juist dat willen vechten voor kleine, persoonlijke overwinningen, maken mij een grote egoïst. De tijd, moeite en discipline die ik in mijn sport stop, had ik namelijk ook kunnen steken in een ander. Wat dacht je van een baantje in een verzorgingstehuis, een opleiding bij de brandweer of misschien extremer: Een functie in het leger? In plaats daarvan zit ik dagelijks in de collegebanken, uit te rusten van mijn inspanningen. Weliswaar studeer ik voor een baan in de medische sector, maar het fundamentele onderzoek waaraan ik me zal wijden, staat ver van de patiënten. Wat ik lichamelijk voor hen over heb is op één hand te tellen: Een verhoogd risico op een pipetteerduim misschien. Nee, in plaats van het welzijn van de medemens of de strijd voor wereldvrede, vormt mijn eigen gezondheid momenteel het hoogste goed.
Maar wie durft te ontkennen dat je gezondheid kan delen? Mijn lichaam is in topvorm, dus in principe zou ik wel iets kunnen missen. Toch? Daarom maak ik elke maand een afspraak bij de bloedbank. Dat ik mijn hart met regelmaat aan het werk zet om zeven liter levenssap rond te pompen, is namelijk niet voor iedereen vanzelfsprekend. Je zou denken dat een sporter gek is om deze cruciale vloeistof af te staan, maar het doneren van plasma is ook mogelijk en daarnaast minder ingrijpend, aangezien de rode bloedcellen weer worden teruggegeven en het lichaam snel kan herstellen. Bovenal is plasma net zo waardevol: Met plasma worden bloedvolumes aangevuld en kunnen nieuwe medicijnen worden ontwikkeld. Dat ik zelf maandelijks een check-up krijg en een halfuurtje in de watten word gelegd, is natuurlijk mooi meegenomen. Bloed is leven!