Naakt op de fiets

Heleen Janssens 25 jun 2016

Dit is voor de jongens die mij op vrijdag 24 juni rond drie uur passeerden op het Rijnwaalpad, ter hoogte van Elst. De jongens die het nodig vonden om mij in het voorbijgaan in mijn kont te knijpen. De jongens die daarna lachend keihard doorreden. De jongens die mij in verbazing achterlieten, zodanig perplex dat ik me pas realiseerde dat ik hun kenteken had moeten onthouden toen ze al te ver uit zicht waren.

Dit is speciaal voor die jongens, omdat ik in eerste instantie hoopte dat ze bij de volgende wegovergang geschept zouden worden door een immense tractor. Of dat de hond van de boerderij 500 meter verderop hen in kleine stukjes zou scheuren. Dit is voor hen, omdat ze blijkbaar niet beseffen wat de ernst van de zaak is. Namelijk dat ze, had ik het kenteken onthouden, nu een aanklacht wegens aanranding aan hun broek hadden. Echt om te lachen.

Dit is niet alleen voor die jongens, maar ook voor alle vrouwen en meisjes wie iets soortgelijks is overkomen. Die ook verbaasd waren. Die ook niet wisten wat ze er mee aan moesten. Die ook geen mogelijkheid hadden om in te grijpen, of om aangifte te doen. Die misschien wel hun mond houden, zwijgen, er niet over praten, doen alsof er niets aan de hand is. Die het nu eng vinden om in hun eentje over straat te moeten, die zich onveilig voelen.

Dit is speciaal voor al die meisjes en vrouwen, omdat ik zeker weet dat ook zij te maken kregen met onbegrip, met mensen die hen niet serieus namen, met commentaar op de kleding die ze droegen. Dat ze te weinig bedekt over straat gingen. Dat ze maar niet zo’n kort rokje hadden moeten dragen. Dat ze het op die manier hebben uitgelokt. Loze opmerkingen, want wat doet dat er toe? Zelfs al zat ik naakt op de fiets, niemand heeft het recht om mij aan te raken als ik dat niet wil.

Dit is voor iedereen, omdat ik niet wens te leven in een maatschappij waarin dit gedrag wordt geaccepteerd, waarin het met een glimlach wordt weggewoven als “typisch mannengedrag”, waarin wordt gedaan alsof het niet veel voorstelt. Een maatschappij waarin vrouwen over zich heen laten lopen en mannen elkaar niet op hun gedrag aan spreken.

Dit is omdat niet ik degene ben die zich moet schamen, maar die jongens op hun scooter. Om dat duidelijk te maken wil ik best nog wel een extra rondje fietsen. Desnoods naakt.