Beste wensen.

“Misschien moeten we er maar mee kappen.”

Hij liet de woorden voorzichtig uit zijn mond komen en hield haar in de gaten. Dit was de juiste keuze, maar toch wilde hij haar geen pijn doen. Hij zag haar ogen, strak op hem gericht en vol emotie. Een subtiele glimlach vormde zich op haar gezicht en het is op dat moment dat hij beseft dat het gewoon toeval was dat hij als eerst de woorden sprak. Had hij een minuut langer gewacht dan had zij precies hetzelfde tegen hem gezegd.

“Ik denk het ook.”

Het was nu officieel. Hij knikte en keek naar de grond en toen weer naar haar. Hij voelde enkel opluchting. Geen spoor van verdriet, onbegrip of pijn. Hij zag het ook niet bij haar.

‘Opposites attract’ was het motto van hun relatie geweest. De ruzies, het schreeuwen, het goedmaken. Het was een constante variabel in de grafiek die hun relatie weergaf, maar aan alles komt een eind. Misschien wel vooral bij een romance tussen twee totaal verschillende mensen. Het was een romantische verbintenis met een houdbaarheidsdatum.

Ze hadden het met elkaar toch bijna vier jaar lang volgehouden. Daar was gemiddeld om de zes maanden een bos rozen en een zak snoep voor nodig, maar toch. En nu was het klaar. Er waren niet genoeg rozen of zakken snoep die dit nog konden herstellen. De koek was op.

“Dat ging een stuk makkelijker dan ik had gedacht.” zij hij met een lach.

“Het is goed zo. Echt.”

“Ja.”

Ze namen beide een slok van hun drinken, niet omdat ze dorst hadden, maar enkel omdat ze na vier jaar voor het eerst eigenlijk echt niks meer tegen elkaar te zeggen hadden.

Daar stond hij dan, in het huis waar hij zeven maanden samen met haar had gewoond. Het huis dat nooit zijn thuis was geweest. Hij sliep er en maakte gebruik van de badkamer en de keuken en het enige dat van hem was waren de televisie en zijn PlayStation.

Daar stond zij dan, in het huis waar zij zeven maanden samen met hem had gewoond. Het huis dat zij had ingericht tot een liefdesnest, een warme plek voor twee. Ze woonde er alleen met de verkeerde persoon.

Hun moment werd plots verstoord door harde knallen. Champagne flessen werden om hun heen geopend, de gloed van het siervuurwerk scheen via het raam naar binnen op hun gezichten. De woonkamer was gevuld met knuffelende en zoenende mensen. Het was het einde van hun relatie, maar het begin van een nieuw jaar.

Hij nam haar handen vast en trok haar voor de laatste keer naar zich toe.

“Beste wensen, schat."

"Beste wensen."