‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’

Esmé Nieuwendaal 28 mrt 2017

Sprak Johan Cruijff.

Het is donderdag einde van de middag. Ik zit in de trein van Harderwijk naar Amsterdam, op weg naar een vriendin. Omdat we nu eenmaal arme studenten zijn, beloofde ik haar dat ik ook wat ingrediënten voor het eten mee zou nemen. Met een tas vol spaghetti, huismerk pastasaus en een fles rode wijn baan ik mij een weg door de menigte op het station. Mensen lopen me voor de voeten en de jongen tegen wie ik oploop wens ik binnensmonds iets naars toe. Desondanks verheug ik me op een gezellige avond bijpraten. Al bestaan die avonden vaak voor een groot deel uit klaagzangen. Over stomme klasgenoten, verstrooide docenten, slome collega’s en irritante jongens. Maar dat vinden we niet erg, stiekem vinden we het heerlijk.

Met een beetje klagen is op zich niets mis. Denk ik. Het lucht op om je ongenoegen te uiten en zo nu en dan is er niets fijner dan iemand die knikt en zegt: ‘ja klopt, dat is ook echt klote voor je’. Maar ik moet bekennen dat ik er zo langzamerhand ook een beetje chagrijnig van word. Steeds vaker ervaar ik dat al dat gedonder mijn sores niet oplost. Helaas. Daarom ging ik opzoek naar een ander antwoord.

Ik vond iets nieuws. Super zoetsappig, maar uitdagend en best een beetje leuk. Ik probeer (ik herhaal, probeer) om uit elke gebeurtenis wat positiefs te halen. Ook al vind ik iets in eerste instantie stom, verstrooid, sloom of irritant, ik sta mezelf niet langer toe om meteen mijn mond open te trekken. In plaats daarvan sta ik even stil bij datgene wat op dat moment wél positief is. Voorheen had ik bij een treinvertraging mijn buurman op het perron al brommend gemeld dat de NS eeuwig faalt. Tegenwoordig huppel ik naar de Starbucks om mijn favoriete koffie te halen.

Oké, ik lieg. Die opmerking over de NS schiet heus wel door mijn hoofd. En misschien dat ik per ongeluk ook wel meedoe met het getier van de reizigers op het perron. Maar ik ga ook opzoek naar de perfecte cappuccino en lach om het feit dat de barista mijn naam ietwat vreemd op mijn beker heeft gekrabbeld. Gewoon even ervaren dat de wereld niet vergaat als de trein een keer niet rijdt.

Dus probeer eens; klaag wat minder en zet je baalmomenten om in iets positiefs. Dat levert nieuwe geluksmomenten op. Echt waar. Bij deze wil ik de jongen tegen wie ik vloekend opbotste op Amsterdam Centraal dan ook mijn excuses aanbieden. Ik had eigenlijk om je nummer moeten vragen.