Als ik kon toveren…

Een rustige donderdagmorgen, ik besloot dapper met mijn pas gekochte derdehands autootje boodschappen te gaan doen. Alle beetjes rijervaring helpen tenslotte. Bij de supermarkt parkeerde ik na een kort ritje heelhuids en opgelucht mijn brikkie op een verlaten stuk van de parkeerplaats.

Toen ik terugkwam, stond er een auto pal naast de mijne, een vrouw pakte net haar boodschappen in. Haar driejarige zoontje stond met grote ogen naar mijn karretje te kijken. Zijn aandacht verraste me niet, want mijn zwarte twingo met vele roze accenten is zeker een bezienswaardigheid. Wel flitste het meteen door me heen: als ik maar niet per ongeluk in de eerste versnelling wegrijd, in plaats van in z’n achteruit, dan sterft hij onder mijn roze velgen.

Het jongetje, onwetend zorgeloos, zei stralend tegen zijn moeder, wijzend op de roze luchtinlaat op mijn motorkapje: "Mama, daar komt water uit." Ik keek hem geheimzinnig aan en zei: "Nee-hee, daar komt glitter-toverzand uit!" Zijn moeder lachte en zei lief tegen haar kind: "Ja, je houdt ook zo van K3, hè?" Het ventje knikte met stralende ogen.

Ik stapte in en reed voorzichtig weg. In de achteruitkijkspiegel zag ik de kleuter kleiner worden. Met een beteuterde blik in zijn ogen keek hij me na.

Misschien moet ik toch met een spuitbus zwarte verf aan de slag, voordat ik nog meer kinderlevens verwoest…