Wat zou je wensen als je één wens mocht doen?

charlotte-clemence 4 sep 2015

Ik dacht dat ik geen wens had om te doen.
Maar toen dacht ik aan de leerlingen die ik vorig jaar les gegeven heb op de Internationale Schakelklassen. En toen wist ik het, ik zou wensen dat de vluchtelingen die overal hun heil komen zoeken, geen vluchtelingen zouden hoeven te zijn.
Stel je eens voor dat je in een ander land leeft, je hebt het daar goed. Of laten we zeggen dat dat andere land gewoon Nederland is, want wij hebben het over het algemeen erg goed hier. Nederland dus, je woont hier en spreekt de taal. Je bent hier opgegroeid en hebt eigenlijk alles hier: vrienden, school, een baan.
Maar dan is het ineens oorlog en wordt je huis gebombardeerd. Je moet vluchten voor je leven. God weet wat je voor gruwelijkheden je inmiddels gezien hebt.
Dan biedt zich een kans om Nederland uit te vluchten. Dag geliefden, dag stroopwafels..
Met wat geluk kan je met iemand meerijden, of nou ja, geluk? Met wat geld kan je met iemand meerijden, in de hoop dat hij je ergens aflevert en je niet uitlevert.
Laten we er nu even van uit gaat dat je er ook daadwerkelijk aankomt.
Het eerste wat opvalt is een groot IJzeren Gordijn, net als een paar tientallen jaren terug, maar nu omdat jij niet welkom bent.
Plotseling kan je als oud vuil behandeld worden door iemand die vindt dat jij geen recht hebt op ‘zijn’ of ‘haar’ land. Maar wat als Nederland door al die ellende je thuis niet meer zou zijn? Dan zoek je simpelweg een plek die je voor je gevoel veiligheid kan bieden tegen alle beelden die niet van je netvlies gaan.
Voor jou wordt er hopelijk door een barmhartige Samaritaan een verblijfsvergunning geregeld. Daarna moet je andere kleren dragen en ben je gebonden aan heel nieuwe regels. Dingen die in Nederland niet mogen, mogen in je ‘nieuwe land’ wel en andersom.

Je kiest niet waar je geboren bent. Mensen gaan weg omdat ze moeten, niet omdat ze willen.
Zou jij wegvluchten uit Nederland terwijl je het hier goed hebt en er een verzorgingsstaat is? Er is democratie, naar school gaan is verplicht en in vrijwel iedere wijk is er buurtpreventie.
Zou jij vrijwillig vertrekken en op zoek gaan naar een land waar je de taal, gewoonten en mensen niet kent? Waarbij je geen idee hebt wat de toekomst je zou kunnen brengen?
Precies, dat zou je niet doen, tenzij je geen keus zou hebben.