Dubbel

Vrijdagochtendaatste dag van de doorsnee werkweek. Zoals gebruikelijk nu al twee dubbele espresso’s gedronken en iets meer sigaretten, die zijn vluchtiger. Vluchtig het ochtendnieuws. Vluchtig als snel tot me genomen en dat dus in grote lijnen. Iets over het aandeel ABN AMRO dat E 17,75 gaat kosten. Waarvoor volgens mij al via de rijksbelastingen is betaald, dat voelt dus als dubbel. Sluit wel aan bij mijn zinnetje over mensen die hun schaapjes op het droge krijgen door andere mensen te scheren. Niet wollig bedoeld, of dubbel.
Dubbel gevoel bij een bericht over het betreuren van slachtoffers van geweld. Dat is ongeveer wereldwijd, met verplaatsende locaties over verschillende continenten door geestelijk incontinente mensen die continenten tot continu incontinent maken, met schuivende panelen. Geweldsspiralen met oorzaak en gevolg. Causaal verband zonder geneeskundige werking.
Dubbel gevoel ook bij een bericht over de opvang van vluchtelingenkinderen. Zijn dat kinderen van vluchtelingen of kinderen die vluchteling zijn, dus gevluchte kinderen. Weet hebben van nut en noodzaak van goede opvang, beseffend dat het niet zonder of stoot gaat. Gisteren een artikel gelezen van en over een Nederlandse topdiplomate met Beiroet als uitvalsbasis voor Syrië. Met haar terechte constatering dat de vluchtelingenstroom voor mensen met inzicht te voorzien was. Wat helaas alweer geen opgeld doet bij de meeste van onze politici, die het zelfs presteren om via een oud wetsartikel zichzelf te gaan onderzoeken op lekkage. Geestelijk incontinent.
Verder een artikel met als titel “Weg met al die Franse vlaggen op Facebook”. Gelukkig voor mij heb ik daar niet aan meegedaan, er zijn andere manieren om je afschuw en medeleven te betuigen. Daarom vind je bij mij ook niet “Je suis chien”, bedoeld om een Belgische herder in Franse dienst te eren. Ik ben niemands hond en minder volgzaam dan gemiddeld.
Via Radio NH een korte flits vanochtend over Joodse huiseigenaren, tenminste over die weinige Joodse mensen die ondanks onvrijwillige opvang in onder meer Auschwitz konden terugkeren naar hun huizen. Geestelijk meer dan aangeslagen, vervolgens van de gemeente Amsterdam kil aangeslagen voor de openstaande erfpachtnota. Het betalingsverkeer was in de vernietigingskampen niet bijzonder geregeld, uitgezonderd het motto oog om oog, tand om tand, eenzijdig. Vervolgens werden de overblijvers neergezet als wanbetaler met huisuitzetting. Een extreme diaspora.
Zo voelt het nieuws. Dubbel.