Wie kan even het brandalarm uit doen?

Het is middennacht. Een hels kabaal galmt plotseling door ons volgepropte studentenhuis. Ik schrik wakker en ik kijk paniekerig om mij heen. Het brandalarm gaat af! Help, help!

Ik spring mijn bed uit en ren naar mijn kledingkast. Met trillende handen zoek ik mijn trainingsbroek, maar die is nergens te bekennen. “Dan maar mijn voetbalbroekje”, denk ik terwijl ik die grabbelend uit de waszak haal. “Wie belt 112”, roep ik drie keer! Maar ik besef dat het geen zin heeft, want ik hoor mijzelf niet eens door het lawaai.

Plotseling word ik iets rustiger. Ik denk bij mijzelf: “Oké, even rustig blijven” Ik kijk om mij heen of er huisgenoten in acuut gevaar zijn, maar dat is gelukkig niet het geval. Op hetzelfde moment verschijnen mijn huisgenoten onderaan de trap. “Wie weet waar de brand precies is”, vraagt één van mijn huisgenoten. Niemand reageert en even later komen we gelukkig tot de ontdekking dat het vals alarm is en we schakelen het brandalarm uit.

Het scenario hierboven is – als je het mij vraagt – erg uniek. De manier van handelen heb ik het dan over. Want nu het scenario dat ik eerder zie gebeuren:
Het is middennacht. Een hels kabaal galmt plotseling door ons volgepropte studentenhuis. Het brandalarm gaat af! Help, help!

Het eerste wat ik bij mijzelf denk is: “Oh, nee hé, wat nu weer..” Met mijn kussen op m’n hoofd, om het geluid te dempen, wacht ik rustig even af. Ik blijf lekker liggen en ik ben blijkbaar niet de enige die dat denkt. Van mijn vijf huisgenoten: twee bijzonder luie Pakistanen, twee fanatieke FIFA verslaafden en een hedendaagse alcoholist (geen student), vertikt iedereen het om te kijken wat er nu daadwerkelijk aan de hand is.

Ondertussen loeit het alarm nog steeds en langzaamaan begint er wat beweging te komen in het huis. Maar even voor de duidelijkheid: niet vanwege een brand, maar omdat het alarm toch wel héél erg irritant begint te worden.

Kortom, als je het mij vraagt zijn we als studenten erg naïef geworden. Hoe komt dat nou toch? Hebben we nou echt schijt aan alles? Ik zit mij altijd af te vragen hoe het er bij andere studenten aan toe zou gaan in dit soort situaties. Straks is er echt een keer brand en dan zijn we te laat. Zeker als we besluiten om nog een paar minuten lekker te blijven snoezen.