Wegwerprelaties

We leven in een wegwerpmaatschappij. Van t-shirts tot zelf-in-elkaar-zet-kasten, het wordt bijna gratis weggegeven. Goedkope winkelketens groeien als kool. En eerlijk gezegd: ik vind het wel prima zo. Leuk cadeautje? Zo gefixt. Nieuwe outfit? Zo gescoord. Voor het geld hoef je het niet te laten. Consumeren wordt ons lekker makkelijk gemaakt. Stemmen over duurzaamheid en arme kindjes in Afrika doen mij dan niet zo veel. Het is ver van mijn bed en ik moet nu eenmaal op de kleintjes letten. Kunt u me tot zo ver nog volgen?
Het leven in onze westerse maatschappij is eigenlijk best comfortabel. Het leven bestaat uit een aantal fasen en als je er even over nadenkt is het simpel. Je wordt geboren, gaat naar school, daarna studeren en als je geluk hebt ontmoet je ergens tussendoor de liefde van je leven. Je gaat samenwonen, trouwen en kinderen krijgen (niet noodzakelijkerwijs in die volgorde) en je leeft nog lang en gelukkig. Goed, er zullen hier en daar obstakels zijn, maar voor veel mensen is dit wel de bottemline.
Ik begon me al bijna te vervelen bij deze gedachte toen ik me besefte dat deze “standaard gang van zaken” al lang niet meer zo standaard is. Moet ik aan mijn lijstje met te verwachten levensfasen niet ook alvast “scheiden”, “vechten om alimentatie” en “hertrouwen” toevoegen? Zonder een enkele scheiding te willen bagatelliseren – het lijkt allemaal zo gewoon geworden…
Zo zat ik me zorgen te maken over mijn potentiële toekomst toen ik dit weekend uit mijn favoriete spijkerbroek scheurde. (Ben ik de enige wiens meeste comfortabele broeken altijd als eerst versleten zijn?) De broek was al half versleten maar toen ik een wat comfortabelere houding aannam op mijn bank scheurde de rechter pijp finaal doormidden. Nu ben ik nooit echt van het weggooien geweest en hoewel ik wist dat mijn broek niet te redden was bedacht ik onmiddellijk allemaal manieren om mijn broek te fixen. Want deze zit zo fijn…
Er ging me een licht op. Is het met relaties niet net zo? Al vanaf het begin er risico op scheuren, maar als ze comfortabel zijn, dan doe je er toch alles aan om het te redden. Wat zou er gebeuren als we allemaal weer wat voorzichtiger zouden zijn met onze spullen en ook met onze relaties? Als we de goedkope winkels en datingsites achter ons laten en voor kwaliteit gaan? Ik denk dat het tijd wordt om die wegwerpmaatschappij een tandje minder te geven. Als biologisch en duurzaam zo hip en belangrijk is tegenwoordig, dan begin ik met een fairtrade relatie.