Namaste

Ik heb een kort lontje en daar moet ik iets aan doen. Ik erger me aan de rijen bij de supermarkt, aan jongelui op herrie-makende scooters, aan de printer die weer eens niet doet waarvoor hij gemaakt is. Wanneer ik het erover heb, hoor ik vaak dat yoga misschien wel de oplossing is. Eh…yoga? Ik weet het niet hoor. Ik denk meteen aan geitenwollensokkentypes, al zoemend op een matje, Indiase jengelmuziek, teenringen en kruidenthee.
Ik kijk toch eens op internet en zie yogaleraren op de Borobudur, websites die beginnen met Namaste en moeilijk uitziende oefeningen. Ik lees dat yoga goed is voor lijf en geest en dat je er rustig van wordt. Dus ik ga ervoor en meld me aan voor een proefles. Met mijn sportkleding aan en een handdoek in de tas begeef ik me naar de yogastudio. Ik ben blij dat ik daar normale mensen zie zonder hippe outfits of eerder genoemde sokken.
De yogajuf vertelt me rustig mee te doen. Het gaat er niet om wie het verst rekt of strekt. We beginnen met 15 minuten bewust ademhalen, heerlijk en niet moeilijk. Maar dan komt het echte werk. Eerst moeten we rollen over de yogamat, met de benen over je hoofd naar achteren en weer terug. Een van de yogi’s laat daarbij een windje…
Dan een stapje verder, voor oefeningen vanuit de kleermakerszit, en dat is dus met je voeten op je knieen. Hoe ik ook mijn best doe, het lukt me niet en mocht het me al lukken, dan vraag ik me serieus af of ik ze ooit weer van elkaar af krijg.
Vanuit die zit doen we rompoefeningen. Ik zit erbij als een zoutzak. Bij de balansoefeningen erna, sta ik gelukkig naast een pilaar waar ik me aan vast kan houden. Ik wil niet te veel kijken naar de anderen, maar als ik bijna op de mat van mijn buurvrouw beland, omdat ik naar rechts rol en de anderen naar links, besluit ik toch wat beter op te letten.
Het laatste kwartier is voor de ontspanning. Heerlijk rustig, weer bezig met de ademhaling, nog wat simpele oefeningen, met jawel…jengelmuziek uit India. Thuis zou ik het niet opzetten, maar hier klinkt het goed. Ik word er zo relaxed van dat ik opschrik van mijn eigen gesnurk!
Het zal nog maanden duren voordat ik in de yoga-kleermakerszit kan zitten. De Indiase mantra klinkt als muziek in mijn oren en aan het einde van de les hoor ik mezelf zachtjes Namaste mompelen.
Ik heb het naar mijn zin gehad, mijn lontje voelt al langer en ik ga zelfs een abonnement nemen. Ontspannen loop ik naar huis en neem daar een kopje kruidenthee.