WHATSAPP VOGELTJE

Om me heen hoor ik voortdurend een 5 tonig electronisch geluidje. Het lijkt op dat van een vogeltje uit een tekenfilm: beetje kinderachtig en kunstmatig. Het is het geluidje dat veroorzaakt wordt wanneer mensen een ‘whatsapp’ bericht ontvangen, en ik word er een beetje gek van. Als het klinkt zie ik ook overal om me heen mensen naar hun telefoon grijpen om te kijken of zij een bericht binnenkrijgen. Meestal zijn zij het dus niet, maar is een ander de ‘gelukkige’. Het is nooit voor mij want ik heb geen whatsapp, en ik ben niet van plan om eraan te beginnen ook. Op zo’n manier heb je nooit eens even rust. Altijd bereikbaar zijn is mij teveel van het goede. Dat vogelgeluidje begint me ook knap te irriteren.

Op een tropisch eiland zit ik te genieten van een fraaie zonsondergang. Biertje erbij, en in afwachting van een reeds bestelde maaltijd. Het beste moment van de dag. Om mij heen zitten op een bankje 2 meiden, en aan een grote tafel een gezelschap van 8 jongeren, toeristen net als ik. Ik geloof mijn ogen bijna niet, maar ze zitten werkelijk allemaal te vingeren op hun mobiele telefoon, kennelijk bezig met een of ander sociaal medium. Tegelijk hebben ze geen oog voor elkaar en al helemaal niet voor het mooie natuurverschijnsel.

Bloedrood zakt de zon achter de horizon, scheepjes worden silhouetten, net als de kinderen die nog spartelen in zee. Spoedig zullen zij ook hun onschuld hebben verloren aan de whatsapp en facebook verslaving. Er zal wel spoedig een waterbestendige telefoon op de markt komen zodat je ook tijdens het spartelen en snorkelen verbonden blijft, want je kunt er immers geen seconde buiten. Het vogelgeluid zal dan wel vervangen moeten worden door het geluid van een snorkel of zo.

De zon is nu onder en het gevinger om mij heen gaat gewoon door, af en toe klinkt ook het vogeltje, terwijl de echte vogels juist stil zijn. Mijn maaltijd komt, en ook om mij heen wordt voedsel op tafel gezet. Maar het lijkt wel of er geen aandacht voor is: het gevinger en getuur op het schermpje gaat gewoon door.

Natuurlijk ben ik oud en heeft de ‘vooruitgang’ mij ingehaald. Ik wil wel bijblijven, ben ook veelvuldig online, en geniet van deze vooruitgang, maar dit gaat mij te ver. En dat vogeltje stoort me steeds vaker. Ik gun ieder zijn ding, maar lieve jongelui: mag dat vogeltje asjeblieft uit?